نمازگزار

/namAzgozAr/

مترادف نمازگزار: ماموم، مصلی، نمازخوان، نمازکن، نمازگر، نمازی

معنی انگلیسی:

who prays, prayerful

لغت نامه دهخدا

نمازگزار. [ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) مصلی. پابند صلوة. ( آنندراج ). آنکه نماز خواند. نمازکن. نمازگر. ( فرهنگ فارسی معین ). نمازی. اهل طاعت و عبادت.

نمازخواندن، رواج ورونق هم گفته شده است
( صفت ) آنکه نمازخواند نمازکن نمازگر مصلی .

کسی که نماز می خواند، نمازخوان.

کسی که نماز را به جای میاورد/کسی که نماز میخواند /نماز خوان. . . . .

کسی که نماز میخواند دا