نمادهای دولت سوسیالیستی

نمادهای دولت سوسیالیستی، قالب یا چهارچوبی منحصر به فرد از نمادپردازی کمونیستی می باشد که برمبنای آن نشان یک دولت - ملت طراحی می شود. به طور عمده این نمادها پس از انقلاب های سوسیالیستی جایگزین نمادهای سنتی اشرافی و سلطنتی در کشورهای مختلف شدند.
اتحاد جماهیر شوروی نخستین دولتی بود که از این نشان ها برای معرفی و تبلیغ خود در سال ۱۹۲۲ استفاده کرد. پس از جنگ جهانی دوم و گسترش دولت - ملت های سوسیالیستی استفاده از این نمادها هم رشد زیادی کردند و کم کم جایگزین نمادهای کهنهٔ ماقبل خود شدند، حتی بسیاری از دولت های غیر سوسیالیستی ( کمونیستی ) که با کمک شوروی به استقلال دست یافته بودند نیز از این سبک نمادپردازی بهره بردند. پس از فروپاشی شوروی و دیوار برلین، بسیاری از دولت ها به نمادپردازی های سنتی و ملی خود بازگشتند و برخی نیز نمادهای ملی خود را در همین چارچوب بازآفرینی کردند.
بسیاری از کشورها از سمبل ها و مشخصات زیر در نمادهای خود استفاده می کردند:
• داس و چکش:چکش نماد طبقهٔ کارگر و داس نماد برزگران ( کشاورزان ) بود. در برخی دولت ها تنها از نماد چکش استفاده می کردند که این به معنی نبود طبقهٔ برزگر در آن سرزمین بود. داس و چکش به طور کلی نماد ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم هم بود.
• ستارهٔ سرخ پنج پر :ستاره ای به رنگ قرمز و پنج پر که نشانی بود از پنج انگشت دست کارگران یا پنج قارهٔ حاضر در زمین.
• تاج گلی از غلات ( گندم ) یا گیاهان بومی که نشانی از فراوانی و خرمی بود.
• ربان هایی درهم تنیده به رنگ های ملی یا سرخ.
• نمادهای صنعتی مانند چرخ دنده های کارخانه ها یا دکل های برق.
• طلوع خورشید که نمایانگر انقلاب و آفرینش دوباره بود.
• کرهٔ زمین.
• طبیعت.
• کتاب.
نمادهای کشورهای زیر تاکنون در همان چارچوب سوسیالیستی بازآفرینی یا حفظ شده اند.