نم داشت
لغت نامه دهخدا
- سوخته نم داشت ؛ پنبه یا پارچه ای از قماش کهنه ( نیم دار، نیم داشت ) که نیم سوخته و زغال شده باشد و آن را در برابر آتش زنه گیرند تا اخگر از سنگ بجهد و در آن گیرد و آتش زند. حراقه. قو : من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد نشاند تا هوس سجاده بر روی آب افکندن پیش خاطر آوردم و چون سوخته نم داشت آتش در من افتاد و قفای آن بخوردم. ( کلیله و دمنه چ مینوی ص 50، از فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
نیم دار و کهنه ٠
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید