نقوی، میر خلیل (تبریز ۱۳۰۱ ش- )
نقوی، میر خلیل
(نام کامل: میرخلیل سید نقوی) نویسنده و اسلام شناس ایرانی. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود به انجام رساند و از دانشسرای پسران تبریز فارغ التحصیل گردید (۱۳۱۹ش). به موازات تحصیلات کلاسیک، به آموختن علوم اسلامی و حوزوی پرداخت و به حلقۀ شاگردان حاج میرزا کاظم شبستری در تبریز پیوست. چندسالی در محضر استاد شهریار، شاعر نامی، تلمّذ کرد. وارد آموزش و پرورش شد و به تدریس در مدارس آذربایجان شرقی پرداخت. سپس به تهران کوچید و وارد دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران شد و در ۱۳۲۹ از آن جا فارغ التحصیل گردید. در ۱۳۲۸ برای تعلیم و تبلیغ به شهر تویسرکان عزیمت کرد و در ۱۳۳۵ عازم همدان شد و بر عرصۀ فعالیت فرهنگی و تبلیغی خود در آن سامان افزود و مقارن زلزلۀ بوئین زهرا به دعوت مردم مدیریت عامل هلال احمر را به عهده گرفت و خدمات بسیاری را به مردم زلزله زده آن دیار انجام داد. در ۱۳۴۲ فعالیت های فرهنگی ـ تبلیغی خود را به منطقه گیلان و شهر رشت منتقل کرد و با تأسیس انجمن اسلامی علم و ادب رشت به تعلیم شاگردان و تبلیغ و تدریس در آن منطقه پرداخت. در ۱۳۴۹ به شهر قم عزیمت کرد و یک سال مدیریت داخلی مجله مکتب اسلام و چهارسال مدیریت دارالتبلیغ اسلامی را به عهده گرفت. در ۱۳۵۳ به زادگاه خود تبریز بازگشت و فعالیت های فرهنگی خود را با تدریس در دانشگاه، مراکز فرهنگی و دینی، برگزاری جلسات گستردۀ دینی و اخلاقی و تحقیق و تألیف ادامه داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیابت آیت اله مدنی، نمایندۀ امام در تبریز، را به عهده داشت. از آثار اوست: تاریخ مختصر اسلام دو جلد (۱۳۳۰)؛ خداشناسی از نظرعلم امروزی (۱۳۳۲)؛ تحلیلی از تاریخ دوران پیامبر(ص) (۱۳۶۲)؛ گامی به سوی شناسایی قرآن (۱۳۶۲)؛ نماز یا بهترین راه خودسازی (۱۳۶۳)؛ خودآموز تفسیر قرآن،جزء سی ام (۱۳۸۱)؛ عرفان عرفای اسلامی و عرفان اسلامی (۱۳۸۷)؛ ازواج النبی یا همسران پیامبر (ص) (۱۳۸۸).
نقوی، میر خلیل
(نام کامل: میرخلیل سید نقوی) نویسنده و اسلام شناس ایرانی. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود به انجام رساند و از دانشسرای پسران تبریز فارغ التحصیل گردید (۱۳۱۹ش). به موازات تحصیلات کلاسیک، به آموختن علوم اسلامی و حوزوی پرداخت و به حلقۀ شاگردان حاج میرزا کاظم شبستری در تبریز پیوست. چندسالی در محضر استاد شهریار، شاعر نامی، تلمّذ کرد. وارد آموزش و پرورش شد و به تدریس در مدارس آذربایجان شرقی پرداخت. سپس به تهران کوچید و وارد دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران شد و در ۱۳۲۹ از آن جا فارغ التحصیل گردید. در ۱۳۲۸ برای تعلیم و تبلیغ به شهر تویسرکان عزیمت کرد و در ۱۳۳۵ عازم همدان شد و بر عرصۀ فعالیت فرهنگی و تبلیغی خود در آن سامان افزود و مقارن زلزلۀ بوئین زهرا به دعوت مردم مدیریت عامل هلال احمر را به عهده گرفت و خدمات بسیاری را به مردم زلزله زده آن دیار انجام داد. در ۱۳۴۲ فعالیت های فرهنگی ـ تبلیغی خود را به منطقه گیلان و شهر رشت منتقل کرد و با تأسیس انجمن اسلامی علم و ادب رشت به تعلیم شاگردان و تبلیغ و تدریس در آن منطقه پرداخت. در ۱۳۴۹ به شهر قم عزیمت کرد و یک سال مدیریت داخلی مجله مکتب اسلام و چهارسال مدیریت دارالتبلیغ اسلامی را به عهده گرفت. در ۱۳۵۳ به زادگاه خود تبریز بازگشت و فعالیت های فرهنگی خود را با تدریس در دانشگاه، مراکز فرهنگی و دینی، برگزاری جلسات گستردۀ دینی و اخلاقی و تحقیق و تألیف ادامه داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیابت آیت اله مدنی، نمایندۀ امام در تبریز، را به عهده داشت. از آثار اوست: تاریخ مختصر اسلام دو جلد (۱۳۳۰)؛ خداشناسی از نظرعلم امروزی (۱۳۳۲)؛ تحلیلی از تاریخ دوران پیامبر(ص) (۱۳۶۲)؛ گامی به سوی شناسایی قرآن (۱۳۶۲)؛ نماز یا بهترین راه خودسازی (۱۳۶۳)؛ خودآموز تفسیر قرآن،جزء سی ام (۱۳۸۱)؛ عرفان عرفای اسلامی و عرفان اسلامی (۱۳۸۷)؛ ازواج النبی یا همسران پیامبر (ص) (۱۳۸۸).
wikijoo: نقوی،_میر_خلیل_(تبریز_۱۳۰۱_ش-_)