نقوی قائنی محمدتقی

[ویکی نور] محمدتقی نقوی قائنی خراسانی، در سال 1308 در شهر قائن در جنوب خراسان، بین بیرجند و گناباد، متولّد شد. پدرش، مرحوم سید باقر، کاسب و ملاک بود. مادرش صبیه یکی از علمای مشهور محل بود. شش کلاس ابتدایی را در قائن گذراند و چهار سال از آن در زمان رضاشاه بود. در شهریور 1320 که رضاشاه را بردند، کلاس چهارم ابتدایی بود. بعد از تحصیلات ابتدایی، یکی دو سال مشغول تحصیلات قدیمه شد و دید آن جا برای تحصیلات مناسبتی ندارد و عاز مشهد شد.
در حدود هشت سال مشهد بود و سطح را در مشهد خواند و ادبیات و مطوّل را نزد ادیب نیشابوری بود و کتب سطح را نزد آقا شیخ هاشم قزوینی و شیخ هاشم دامغانی گذراند. حدود سال 1330 بود که به تهران آمد، برایِ رفتن به عراق. پس از فوت پدر به ایران آمد و به قائن رفت و دو سال در قائن توقف کرد تا کارهای مالیات بر ارث و انحصار وراثت انجام شد و اوضاع سامان گرفت. در آن مدّت ازدواج کرد و برای ادامه تحصیلات همراه با خانواده، به عراق رفت. در آن جا تا سال 1338 یا 1339 ماند و از درس آقایانی؛ مانند سیّد محسن حکی و سیّد محمود شاهرودی و اصول مرحوم خویی استفاده کرد. درس خارج را در نجف خواند. چند صباحی هم از درس میرزا باقر زنجانی استفاده کرد؛ ولی استادان ثابت وی آقایان حکی و شاهرودی بودند.
و دوباره به ایران برگشت. مرحوم بروجردی پیغام دادند که به بمبئی هندوستان برو؛ آن جا کسی را می خواستند. به جهاتی قبول نکرد و نرفت و به قائن رفت تا در محلّ خود خدمتی کند. ده سال در آن جا بود و دید محیط کوچک است و از وی استفاده نمی شود.
نهج البلاغه که تمام شد، تفسیر را شروع کرد. تا کنون جزء بیست و سوم قرآن را تفسیر نموده است؛ یعنی هفت جلد دیگر مانده که تمام بشود.
در خلال کار تفسیر نهج البلاغه، چند کتاب هم برای این که تنوّعی بشود، به فارسی نوشت.