نقشه توپوگرافی

نقشهٔ توپوگرافیک نقشه ای است که برای نمایاندن ویژگی های فیزیکی سطح زمین به کار می رود. این نقشه ها در مقیاس های بزرگ و کوچک می باشند و در مطالعات زمین شناختی به دلیل داشتن اطلاعات فواصل افقی یا ارتفاع عمودی به کار می روند.
نخستین مجموعهٔ چندبرگ نقشهٔ توپوگرافی از سرتاسر یک کشور «Carte géométrique de la France» فرانسه بود که در سال ۱۷۸۹ کامل شد. نقشه های توپوگرافی توسط ارتش و با هدف سهولت طرح ریزی برای جنگ و نیز تعیین محل های دفاعی ایجاد شد؛ بنابراین اطلاعات پیرامون ارتفاع، از اهمیت به سزایی برخوردار بوده است. پس از آن نقشه های توپوگرافی به یکی از منابع پایهٔ ملی کشورهای پیشرفته در طراحی زیرساخت ها و بهره بردای از منابع تبدیل شد. در آمریکا در سال ۱۸۷۹ نقشهٔ توپوگرافی سرتاسر آمریکا تهیه شد که تا امروز نیز باقی مانده است.
منحنی های میزان در نقشه های توپوگرافی خطوطی فرضی هستند که تمام نقاط آن ها دارای یک ارتفاع می باشند.
یک نقشه توپوگرافیک، چیزی نیست جز تعدادی خطوط ساده که گاه به صورت پیچ در پیچ و گاه به صورت صاف کشیده شده اند. به این خطوط، خطوط حد فاصل یا Contour lines می گویند. این خطوط، نمایشگر مکانهایی بر روی نقشه هستند که نسبت به یک نقطه مرجع دارای ارتفاع ثابتی هستند؛ یعنی اگر شما یکی از این خطوط contour را دنبال کنید تمامی نقاطی که با این خط مشخص شده اند ارتفاع یکسانی دارند.
این نقشه از داده های GTOPO30 بدست آمده است که ارتفاع سطح زمین را در فواصل ۳۰ کمان - ثانیه ای ( به طور میانگین ۱ کیلومتر ) مشخص می کند. این نقشه به جای منحنی های میزان از رنگ و سایه برای نشان دادن ارتفاع استفاده می کند. هر عکس با تفکیک پذیری ۱۸۰۰*۱۸۰۰ پیکسل ( به طور میانگین ۱ مگابایت، ۶۰ پیکسل = ۱ درجه، ۱ پیکسل = ۱ دقیقه ) می باشد.
• نقشه توپوگرافی چیست