نقشه های تصویری ( همچنین نقشه های مصور، نقشه های پانوراما، نقشه های چشم انداز، نقشه های دید پرنده ) نقشه هایی هستند که وضعیت یک قلمرو جغرافیایی را بیشتر با شیوه های هنری نشان می دهند تا با روشهای فنی. این نوع نقشه ها در مقابل نقشه های تکنیکی مانند نقشه راه ها، اطلس یا نقشه توپوگرافی قرار دارند. نقشه نگاری در نقشه های مصور می تواند شامل چشم اندازهای پیچیده سه بعدی یا نقشه ساده با تصاویری از ساختمان ها، مردم و حیوانات باشد. آنها می توانند انواع موضوعات متنوعی نظیر رویدادهای تاریخی، شخصیت های افسانه ای یا محصولات کشاورزی محلی را پوشش دهند و در سطحی به گستردگی قاره یا یک پردیس دانشگاهی ترسیم شوند.
نقشه های تصویری معمولاً یک منطقه را با دیدی بالاتر از زاویه دید معمولی نشان می دهند. در حالی که نقشه های منظم بر روی انتقال دقیق فواصل تمرکز می کنند، نقشه های تصویری نشانه ها را تقویت می کنند و اغلب یک ترکیب پیچیده از مقیاس های مختلف را به یک تصویر اضافه می کنند تا بیننده را به شناخت بیشتر آن برسانند. با تأکید بر اشیاء و سبک، این نقشه ها یک طیف هنری از کاریکاتورهای بچگانه تا گرافیک های دقیق منظریه ای را شامل می شوند و ممکن است تولید آنها بسیار وقت گیر باشد.
ویل دورانت گفت که نقشه ها به ما چهره تاریخ را نشان می دهد. نقشه های تصویری برای نشان دادن غذاهای یک کشور، صنایع یک شهر، جاذبه های یک شهر توریستی، تاریخ منطقه یا زیارتگاه های مقدس آن استفاده می شوند.
تاریخچه نقشه های تصویری با تاریخچه نقشه کشی همپوشانی دارد و مصنوعات باستانی نشان می دهد که نقشه برداری تصویری از زمان تاریخ ثبت شده آغاز شده است.
در نقشه کشی قرون وسطی، آیکون های تصویری و همچنین نشانه های مذهبی و تاریخی معمولاً نسبت به علائم جغرافیایی دقیق بیشتر بودند. یک مثال کلاسیک از این نقشه T و O است که سه قاره شناخته شده را به شکل یک کراس با اورشلیم در مرکز آن نشان می دهد. هنر ترسیم نقشه با چشم انداز از منظر پرنده در طول رنسانس اروپا شکوفا شد. همان طور که مراکز تجاری در حال ظهور مانند ونیز شروع به رشد کردند، حاکمان محلی به هنرمندان دستور دادند تا نقاط تصویری شهرهایشان را به منظور کمک به سازماندهی نمایشگاه های خود و هدایت روند افزایش بازدید تجار ترسیم کنند. با رواج نقشه های چاپی، نقشه های تصویری به عنوان برخی از اولین فرم های تبلیغات تبدیل شدند، و برای تبلیغ شهرها استفاده می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقشه های تصویری معمولاً یک منطقه را با دیدی بالاتر از زاویه دید معمولی نشان می دهند. در حالی که نقشه های منظم بر روی انتقال دقیق فواصل تمرکز می کنند، نقشه های تصویری نشانه ها را تقویت می کنند و اغلب یک ترکیب پیچیده از مقیاس های مختلف را به یک تصویر اضافه می کنند تا بیننده را به شناخت بیشتر آن برسانند. با تأکید بر اشیاء و سبک، این نقشه ها یک طیف هنری از کاریکاتورهای بچگانه تا گرافیک های دقیق منظریه ای را شامل می شوند و ممکن است تولید آنها بسیار وقت گیر باشد.
ویل دورانت گفت که نقشه ها به ما چهره تاریخ را نشان می دهد. نقشه های تصویری برای نشان دادن غذاهای یک کشور، صنایع یک شهر، جاذبه های یک شهر توریستی، تاریخ منطقه یا زیارتگاه های مقدس آن استفاده می شوند.
تاریخچه نقشه های تصویری با تاریخچه نقشه کشی همپوشانی دارد و مصنوعات باستانی نشان می دهد که نقشه برداری تصویری از زمان تاریخ ثبت شده آغاز شده است.
در نقشه کشی قرون وسطی، آیکون های تصویری و همچنین نشانه های مذهبی و تاریخی معمولاً نسبت به علائم جغرافیایی دقیق بیشتر بودند. یک مثال کلاسیک از این نقشه T و O است که سه قاره شناخته شده را به شکل یک کراس با اورشلیم در مرکز آن نشان می دهد. هنر ترسیم نقشه با چشم انداز از منظر پرنده در طول رنسانس اروپا شکوفا شد. همان طور که مراکز تجاری در حال ظهور مانند ونیز شروع به رشد کردند، حاکمان محلی به هنرمندان دستور دادند تا نقاط تصویری شهرهایشان را به منظور کمک به سازماندهی نمایشگاه های خود و هدایت روند افزایش بازدید تجار ترسیم کنند. با رواج نقشه های چاپی، نقشه های تصویری به عنوان برخی از اولین فرم های تبلیغات تبدیل شدند، و برای تبلیغ شهرها استفاده می شدند.
wiki: نقشه تصویری