نقش قران در تفسیر

[ویکی فقه] نقش قرآن در تفسیر. قرآن نخستین و مهم ترین منبع تفسیر است. در آیات قرآن و روایات هم بر منبع بودن قرآن تأکید شده است. پیشوایان دین نیز، در تفسیر قرآن، از خود قرآن استفاده کرده اند.هم چنین عده ای از شاگردان مکتب تفسیری اهل بیت (علیه السلام) و برخی دیگر از مفسران قرن اول و دوم، آیه ها را مفسر یک دیگر قرار داده اند.
قرآن نخستین و مهم ترین منبع تفسیر است؛ چنان که در بحث از قواعد تفسیر گذشت، منبع بودن قرآن، علاوه بر آن که مقتضای روش عقلایی مجاوره است، در آیات قرآن و روایات هم بر آن تأکید شده است و بهره گیری از آن در تفسیر، روش تفسیری اهل بیت به شمار آمده است.
پیشینه مراجعه به قرآن در تفسیر
پیشوایان دین، در تفسیر قرآن، از خود قرآن استفاده کرده اند و این امر بیانگر سابقه طولانی بهره گیری از این منبع گران بهاست. علاوه بر پیشوایان دین، عده ای از شاگردان مکتب تفسیری اهل بیت (علیه السلام) و برخی دیگر از مفسران قرن اول و دوم، آیه ها را مفسر یک دیگر قرار داده اند. در تفاسیر به جای مانده از ابن عباس، سعید بن جبیر، مقاتل، مجاهد، عکرمه، ابن زید، استفاده از آیات قرآن در تفسیر، کاملاً نمایان است و می توان گفت که قرآن از جمله منابع تفسیری آنان بوده است.
← تفسیر ابن عباس
منبع بودن قرآن در روایات نیز مورد تأکید قرار گرفته است.
← روایتی از بحرانی
...