نقذ
لغت نامه دهخدا
نقذ. [ ن َ ق َ ] ( ع ص ) رهانیده . ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). خلاص داده و نجات بخشیده. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) گویند: ما له شقذ و لانقذ؛ نیست اورا چیزی. ( از منتهی الارب ). رجوع به شقذ شود. || ( مص ) رستن. رهیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۵(بار)
انقاذ به معنی نجات دادن وخلاص کردن است. «اَلْاِنْقاذُ:اَلتَّخْلیصُ عَنْ وَرْطَةٍ» . در کنار گودال آتش بودید که از آن خلاصتان کردو نجاتتان داد . اگر مگس چیزی از آنها بگیرد. آنرا خلاص نتوانندکرد. نقذ و انقاذ واستنقاذ بیک معنی اند(اقرب).
انقاذ به معنی نجات دادن وخلاص کردن است. «اَلْاِنْقاذُ:اَلتَّخْلیصُ عَنْ وَرْطَةٍ» . در کنار گودال آتش بودید که از آن خلاصتان کردو نجاتتان داد . اگر مگس چیزی از آنها بگیرد. آنرا خلاص نتوانندکرد. نقذ و انقاذ واستنقاذ بیک معنی اند(اقرب).
wikialkb: ریشه_نقذ
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید