نقد محتوایی حدیث

[ویکی فقه] حدیث، مانند قرآن مجید ، محترم است. هر دو وحی اند، با این تفاوت که قرآن، (بلفظه و معناه) وحی است؛ اما حدیث، (بمضمونه دون لفظه) وحی است. نقد حدیث، انکار مکانت، عظمت و جحیت حدیث نیست. مبین و عدل قرآن بودن (از نظر محتوا)، منافاتی با نقد حدیث ندارد. درست است که حدیث، حکمت است؛ اما نقادی احادیث، برای رسیدن به حکمت واقعی است.
حدیث، مانند قرآن مجید، محترم است. هر دو وحی اند، با این تفاوت که قرآن، (بلفظه و معناه) وحی است؛ اما حدیث، (بمضمونه دون لفظه) وحی است. آنچه که رسول اکرم درباره دین بفرماید و مربوط به دین باشد، حتما وحی الهی است و دلیل آن، آیات قرآن است که چنان که در آیه صدر سخن آمد، خداوند متعال می فرماید: «وانزلنا الیک الذکر لتبین للناس ما نزل الیهم ولعلهم یتفکرون؛ این قرآن را برای تو فرو فرستادیم تا برای مردم، آنچه را به سویشان نازل کرده ایم، توضیح دهی. امید که بیندیشند.»
← وظیفه تبیین بالاتر از تلاوت
ما معتقدیم که پیغمبر اکرم، خود، دستور به تدوین حدیث داد و روایاتی که در اول کتاب الحدیث النبوی بین الروایه و الدرایه گرد آورده ایم، حاکی از دستور پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) درباره تدوین حدیث است. این احادیث، ادعای برخی را که مدعی منع تدوین حدیث از سوی پیامبرند، نفی می کند.عبدالله بن عمر، خدمت رسول خدا رسید و عرض کرد: «من نوشته هایی از شما دارم؛ ولی برخی از اصحاب، مرا از نوشتن حدیث، باز می دارند و می گویند که پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) بشر است و بشر، حالات مختلفی دارد؛ گاهی رضایت دارد و گاهی خشمگین است. ممکن است این آثار روانی در بیانش اثر بگذارد». پیامبر اکرم به او فرمود: «اکتب، فوالذی نفسی بیده لایخرج من فی الا حق.»
← تشویق پیامبر به کتابت حدیث
پس از رحلت رسول خدا، تدوین حدیث ممنوع شد.
← نص پیامبر بر منع تدوین
...