نقد عیسی

انتقاد از عیسی از قرن اول وجود داشته است. عیسی توسط فریسیان و کاتبان به دلیل نافرمانی از شریعت موسی مورد انتقاد قرار گرفت. او در یهودیت به عنوان یک مدعی شکست خورده مسیحیت یهودی و یک پیامبر دروغین توسط اکثر فرقه های یهودی مورد انتقاد قرار گرفت. یهودیت نیز پرستش هر شخصی را نوعی بت پرستی می داند، [ ۴] [ ۵] و ادعای الهی بودن عیسی را رد می کند. برخی از روانپزشکان، علمای دینی و نویسندگان توضیح می دهند که خانواده عیسی، پیروان ( John 7:20 ) و معاصران به طور جدی او را فردی متوهم، شیطانی و یا دیوانه می دانستند. [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]
منتقدان اولیه عیسی و مسیحیت شامل کلسوس در سدهٔ دوم و پورفیری در سدهٔ سوم بودند. [ ۱۱] [ ۱۲] در سدهٔ نوزدهم، فریدریش نیچه به شدت از عیسی انتقاد کرد، زیرا او تعالیم او را در برخورد با موضوعاتی مانند تمایلات جنسی «ضد طبیعت» می دانست. از منتقدان برجستهٔ معاصر عیسی می توان به آین رند، هکتور آوالوس، سیتا رام گوئل، کریستوفر هیچنز، برتراند راسل و دینندا سرسوتی اشاره کرد.
فریسیان و کاتبان از عیسی و شاگردانش به خاطر رعایت نکردن شریعت موسی انتقاد کردند. آنها از شاگردانش انتقاد کردند که چرا دست های خود را قبل از غذا نشویید. ( رهبران مذهبی به پاکسازی تشریفاتی مانند شستن تا آرنج و غسل تعمید فنجان ها و بشقاب ها قبل از خوردن غذا در آنها مشغول بودند. —Mark 7:1–23, Matthew 15:1–20. ) عیسی همچنین به خاطر غذا خوردن با باجگیران مورد انتقاد قرار می گیرد ( Mark 2:15 ) . فریسیان همچنین از شاگردان عیسی به خاطر جمع آوری غلات در روز سبت انتقاد کردند ( Mark 2:23–3:6 ) .
بارزترین خصوصیات سخنان عیسی، ادعای خدایی او بود ( که تنها توسط پیروان و دشمنانش بیان می شد ) که به همین دلیل برخی از یهودیان سعی کردند او را سنگسار کنند و عده ای نیز موفق شدند او را برای مصلوب شدن تحویل دهند ( که پیلاطس بود ) . خودش، به خاطر ارتکاب توهین به مقدسات، احساس نکرد که این کار درست یا صحیح است:
یهودیان گفتند: «ما تو را برای هیچ کار نیکی سنگسار نمی کنیم، بلکه به خاطر کفرگویی، زیرا تو که مردی خود را خدا می دانی». [ ۱۳]
همچنین لحن اقتدار از سوی او و این ادعا وجود داشت که آرامش و رستگاری معنوی را صرف پذیرش رهبری او می توان یافت. فرازهایی مانند: "یوغ مرا بر خود بگیرید. . . و برای جان های خود آرامش خواهید یافت" ( متی xi. 29 ) ; "هر که جان خود را به خاطر من از دست بدهد. . . آن را نجات دهد" ( viii. 35 ) . «از آنجا که شما آن را برای یکی از کوچک ترین این برادرانم کردید، آن را برای من کردید» ( متی xxv. 40 ) ، نشان دهنده یک فرض قدرت است که قطعاً در تاریخ یهود منحصر به فرد است، و در واقع عامل بسیاری است. تا آنجایی که وجود دارد، ضدیت یهودیان مدرن نسبت به عیسی است. از سوی دیگر، در هیچ یک از این سخنان اندکی وجود دارد که نشان دهد منظور گوینده این است که به چیزی بیش از روابط شخصی با او اعمال شود. و ممکن است در تجربه خود دریافته باشد که تسکین معنوی اغلب با اعتماد ساده انسانی به حسن نیت و قدرت هدایت او حاصل می شود. [ ۱۴]