نقد دین، انتقاد از مفاهیم، آموزه ها، اعمال و درستی دین و همچنین در راستایی جدایی دین از سیاست و محکومت تمامیت خواهی دینی و عقیدتی می باشد. [ ۱]
نقد دین، تاریخ دیرینه ای دارد و دست کم، به قرن ۵ پیش از میلاد در یونان باستان با دیاگوراس «بی خدای» ملوس، و قرن ۱ پیش از میلاد در رم باستان با De rerum natura نوشته تیتوس لوکرتیوس کاروس برمی گردد و تا بی خدایی نو و با نویسندگانی همچون: سم هریس، دنیل دنت، ریچارد داوکینز، ویکتور استنجر و کریستوفر هیچنز ادامه دارد؛ یا به شکل متفاوت، منتقدان ادبی چون هارولد بلوم که آن را نه ندانم گرایی یا بی خدایی بلکه به عنوان تبادل نظر دینی و سکولاریسم می دانست؛ می توان اشاره کرد. نقد دین شامل موضوع های گسترده ای مانند تعاریف و مفاهیم گوناگونی در زبان ها و فرهنگ های مختلف است؛ و رده های متنوعی از دین، همچون: یکتاپرستی، چندخدایی، همه خدایی و انواع مختلف ادیان ( مانند: یهودیت، مسیحیت، اسلام، تائوئیسم، بودیسم و… ) را شامل می شود و همیشه معلوم نیست که نقد به کدام جریان، اشاره دارد و تا چه میزان به ادیان دیگر، قابل تعمیم است. نقد دین در مواردی همچون: «ممانعت برای پیشرفت علم، منبع اعمال و رسوم غیراخلاقی و مضر و ابزاری سیاسی برای کنترل اجتماع» وارد است. [ ۲]
برخی انتقادات به ادیان توحیدی:
• بعضی اوقات باورهای این ادیان با دانش تناقض دارد.
• انجام بعضی رفتارهای غیر عقلانی. ( مانند ممنوعیت پوشیدن پوشاکی که در آن از چندین جنس یا گونه الیاف استفاده شده در عهد عتیق یا همچنین تنبیه کودکانی که پدر و مادر گنهکار دارند )
• تضاد درونی در وحی ها ( یعنی اختلاف سخنان در کتاب مقدس میان چهار انجیل عهد جدید ) [ ۳]
با نگرش به چگونگی پیدایش و افول ادیان و اعتقادهای گوناگون شاهد فراموش شدن ادیان زیادی بودیم مانند: شبتای زوی، اساطیر اسکاندیناوی، اساطیر یونانی و اساطیر روم که برهانی بر عدم امتداد خط و مش ابدی ادیان است و به خاطر شرایط خاص اجتماعی، سیاسی و فرهنگی هر دوره تاریخی دارای پیروان خاص خود بودند. [ ۳]
دنیل دنت و سم هریس می گویند که ادیان خداباور و متون مقدسات الهی نیستند، بلکه توسط انسان ساخته شده اند تا نیازهای اجتماعی، زیستی و سیاسیِ بشر را برآورده کنند. این گونه انتقادات، دین را به عنوان یک ساختار اجتماعی و در نتیجه فقط یک ایدئولوژی انسانی در نظر می گیرند. [ ۴] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقد دین، تاریخ دیرینه ای دارد و دست کم، به قرن ۵ پیش از میلاد در یونان باستان با دیاگوراس «بی خدای» ملوس، و قرن ۱ پیش از میلاد در رم باستان با De rerum natura نوشته تیتوس لوکرتیوس کاروس برمی گردد و تا بی خدایی نو و با نویسندگانی همچون: سم هریس، دنیل دنت، ریچارد داوکینز، ویکتور استنجر و کریستوفر هیچنز ادامه دارد؛ یا به شکل متفاوت، منتقدان ادبی چون هارولد بلوم که آن را نه ندانم گرایی یا بی خدایی بلکه به عنوان تبادل نظر دینی و سکولاریسم می دانست؛ می توان اشاره کرد. نقد دین شامل موضوع های گسترده ای مانند تعاریف و مفاهیم گوناگونی در زبان ها و فرهنگ های مختلف است؛ و رده های متنوعی از دین، همچون: یکتاپرستی، چندخدایی، همه خدایی و انواع مختلف ادیان ( مانند: یهودیت، مسیحیت، اسلام، تائوئیسم، بودیسم و… ) را شامل می شود و همیشه معلوم نیست که نقد به کدام جریان، اشاره دارد و تا چه میزان به ادیان دیگر، قابل تعمیم است. نقد دین در مواردی همچون: «ممانعت برای پیشرفت علم، منبع اعمال و رسوم غیراخلاقی و مضر و ابزاری سیاسی برای کنترل اجتماع» وارد است. [ ۲]
برخی انتقادات به ادیان توحیدی:
• بعضی اوقات باورهای این ادیان با دانش تناقض دارد.
• انجام بعضی رفتارهای غیر عقلانی. ( مانند ممنوعیت پوشیدن پوشاکی که در آن از چندین جنس یا گونه الیاف استفاده شده در عهد عتیق یا همچنین تنبیه کودکانی که پدر و مادر گنهکار دارند )
• تضاد درونی در وحی ها ( یعنی اختلاف سخنان در کتاب مقدس میان چهار انجیل عهد جدید ) [ ۳]
با نگرش به چگونگی پیدایش و افول ادیان و اعتقادهای گوناگون شاهد فراموش شدن ادیان زیادی بودیم مانند: شبتای زوی، اساطیر اسکاندیناوی، اساطیر یونانی و اساطیر روم که برهانی بر عدم امتداد خط و مش ابدی ادیان است و به خاطر شرایط خاص اجتماعی، سیاسی و فرهنگی هر دوره تاریخی دارای پیروان خاص خود بودند. [ ۳]
دنیل دنت و سم هریس می گویند که ادیان خداباور و متون مقدسات الهی نیستند، بلکه توسط انسان ساخته شده اند تا نیازهای اجتماعی، زیستی و سیاسیِ بشر را برآورده کنند. این گونه انتقادات، دین را به عنوان یک ساختار اجتماعی و در نتیجه فقط یک ایدئولوژی انسانی در نظر می گیرند. [ ۴] [ ۵]
wiki: نقد دین