نقد خرد دیالکتیکی ( فرانسوی: Critique de la raison dialectique ) کتابی است از فیلسوف فرانسوی، ژان پل سارتر، که در سال ۱۹۶۰ نوشته شد. نویسنده در این کتاب به بسط بیشتر، مارکسیسم اگزیستانسیالیستی، که برای اولین بار در مقالهٔ سال ۱۹۵۷ خود به نام «جستجوی یک روش» به آن اشاره کرده بود، می پردازد. [ ۱] «نقد خرد دیالکتیکی» و «جستجوی یک روش» به عنوان یک دست نوشته رایج نوشته شده بودند و سارتر قصد داشت که اولی به طور منطقی مقدم بر دومی باشد. [ ۲] نقد خرد دیالکتیکی، دومین رساله فلسفی بزرگ سارتر بود ( هستی و نیستی سال ۱۹۴۳ نخستین رساله محسوب می شود ) . [ ۱] برخی این کتاب را کنار گذاشتن اگزیستانسیالیسم می نامند، [ ۳] در حالی که برخی دیگر آن را ادامه و شرح کار قبلی او می دانند. [ ۴] نسخهٔ انگلیسی این کتاب را آلن شریدان اسمیت از فرانسوی ترجمه کرده است. [ ۵]
نسخهٔ انگلیسی جلد اول، «نظریه گروه های عملی»، برای نخستین بار در سال ۱۹۷۶ منتشر شد. ترجمهٔ تصحیح شدهٔ آن نیز در سال ۱۹۹۱، برپایهٔ ویراست اصلاح شدهٔ سال ۱۹۸۵ نسخهٔ فرانسوی این کتاب منتشر شد. [ ۵] جلد دوم، «معقول بودن تاریخ»، پس از مرگ وی در سال ۱۹۸۵ در فرانسه منتشر شد. ترجمه انگلیسی آن از کوئینتین هور در سال ۱۹۹۱ به بازار وارد شد. [ ۶]
از سارتر نقل است که گفته است این کتاب اصلِ دو اثر فلسفی او بوده که آرزو داشت به خاطر آنها از وی یاد شود. [ ۷] [ ۸]
پس از بلندشدن آوازهٔ «هستی و نیستی»، سارتر بر این برآمد که مفهوم آزادی خود را با موضوعات اجتماعی بنیادین تطبیق دهد و در این زمینه به شدت تحت تأثیر دوست و همکارش موریس مرلوپونتی قرار داشت که نوشته هایش در اواخر دههٔ ۱۹۴۰ و اوایل دههٔ ۱۹۵۰ ( مانند معقول و غیر معقول ) پیشگام در مسیر ترکیبی از اگزیستانسیالیسم و مارکسیسم بود. [ ۹] با این حال، مرلوپونتی بدبینی فزاینده ای نسبت به مارکسیسم پیدا کرد که در ماجراهای دیالکتیک ( ۱۹۹۵ ) به اوج خود رسید. این در حالی بود که سارتر همچنان بیشتر و بیشتر درگیر تفکر مارکسیستی بود. اگرچه سارتر در سال ۱۹۵۷ در پی سرکوب انقلاب مجارستان توسط شوروی مصممانه از اتحاد جماهیر شوروی و مارکسیسم «رسمی» جدا شد، اما از مارکسیسم به عنوان «فلسفهٔ زمان ما» یاد می کرد[ ۲] و نیاز به احیای مجدد آن را از وضعیت رو به مرگی که عقاید شوروی برای آن رقم زده بود اعلام کرد؛ نیازی که او سعی کرد با نوشتن نقد خرد دیالکتیکی به آن پاسخ دهد. درگیری بین سارتر و مرلوپونتی بر سر این موضوع به دوستی دیرینه آنها پایان داد. با این وجود رونالد آرونسون بیان می کند که نقد عقل دیالکتیکی، تا حدودی، پاسخ سارتر به حملهٔ دوست سابق و مربی سیاسی خود به مارکسیسم بود. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنسخهٔ انگلیسی جلد اول، «نظریه گروه های عملی»، برای نخستین بار در سال ۱۹۷۶ منتشر شد. ترجمهٔ تصحیح شدهٔ آن نیز در سال ۱۹۹۱، برپایهٔ ویراست اصلاح شدهٔ سال ۱۹۸۵ نسخهٔ فرانسوی این کتاب منتشر شد. [ ۵] جلد دوم، «معقول بودن تاریخ»، پس از مرگ وی در سال ۱۹۸۵ در فرانسه منتشر شد. ترجمه انگلیسی آن از کوئینتین هور در سال ۱۹۹۱ به بازار وارد شد. [ ۶]
از سارتر نقل است که گفته است این کتاب اصلِ دو اثر فلسفی او بوده که آرزو داشت به خاطر آنها از وی یاد شود. [ ۷] [ ۸]
پس از بلندشدن آوازهٔ «هستی و نیستی»، سارتر بر این برآمد که مفهوم آزادی خود را با موضوعات اجتماعی بنیادین تطبیق دهد و در این زمینه به شدت تحت تأثیر دوست و همکارش موریس مرلوپونتی قرار داشت که نوشته هایش در اواخر دههٔ ۱۹۴۰ و اوایل دههٔ ۱۹۵۰ ( مانند معقول و غیر معقول ) پیشگام در مسیر ترکیبی از اگزیستانسیالیسم و مارکسیسم بود. [ ۹] با این حال، مرلوپونتی بدبینی فزاینده ای نسبت به مارکسیسم پیدا کرد که در ماجراهای دیالکتیک ( ۱۹۹۵ ) به اوج خود رسید. این در حالی بود که سارتر همچنان بیشتر و بیشتر درگیر تفکر مارکسیستی بود. اگرچه سارتر در سال ۱۹۵۷ در پی سرکوب انقلاب مجارستان توسط شوروی مصممانه از اتحاد جماهیر شوروی و مارکسیسم «رسمی» جدا شد، اما از مارکسیسم به عنوان «فلسفهٔ زمان ما» یاد می کرد[ ۲] و نیاز به احیای مجدد آن را از وضعیت رو به مرگی که عقاید شوروی برای آن رقم زده بود اعلام کرد؛ نیازی که او سعی کرد با نوشتن نقد خرد دیالکتیکی به آن پاسخ دهد. درگیری بین سارتر و مرلوپونتی بر سر این موضوع به دوستی دیرینه آنها پایان داد. با این وجود رونالد آرونسون بیان می کند که نقد عقل دیالکتیکی، تا حدودی، پاسخ سارتر به حملهٔ دوست سابق و مربی سیاسی خود به مارکسیسم بود. [ ۱۰]
wiki: نقد خرد دیالکتیکی