نقاشی چند لته ای (مرقع). یک نقاشی چند لته ای یا چند لوحه ای یا مرقع یا پولیپتیک ( در زبان یونانی: poly - "بسیار" و ptychē "کتاب" ) ، ( به انگلیسی: Polyptych ) یک نقاشی، معمولاً بر روی تخته پانل است که به بخش ها یا پانل ها چندگانه تقسیم می شود. به طور خاص، دولوحی یک اثر هنری دو بخشی است؛ یک سه لتی یک کار سه بخشی و چهار لتی دارای چهار قسمت دارد.
از لحاظ تاریخی، نقاشی های چندلوحی معمولاً یک پانل «مرکزی» یا «اصلی» را نمایش می دادند که معمولاً بزرگ ترین آن ها است. پانل های دیگر پانل های «جانبی» یا «بال» نامیده می شوند. گاهی، همان طور که در آثار گنت و ایزنهایم مشهود است، پانل های لولایی می توانند از نظر آرایش متفاوت باشند تا نماهای متفاوتی را در قطعه نشان دهند. پانل های بالایی اغلب صحنه های ایستا را به تصویر می کشند، در حالی که پانل های پایینی ( پردلا ) ، اغلب صحنه های روایی کوچک را به تصویر می کشد.
به طور معمول نقاشان اوایل دوره رنسانس این نقاشی ها را خلق می کردند، که اکثریت آنها آثار خود را به صورت محراب در کلیساها یا خود کلیساها طراحی کردند. این شکل از هنر در میان چاپگران اوکی یوئه در دوره ادو ژاپن نیز بسیار محبوب بود.
برخی از نسخه های خطی قرون وسطی، به ویژه آثار کارولینژی، که در آن ها ستون های صفحه با حاشیه هایی که شبیه نقاشی های چندگانه است، قاب بندی شده اند.
در حالی که نقاشی چند لوحی به عنوان شکلی از هنر مقدس سرچشمه می گیرد، به عنوان اصطلاحی برای توصیف کلی هر اثر هنری تشکیل شده از چندین قطعه هنری مانند مجسمه سازی، عکاسی، یا ویدئو و فرم های هنری مبتنی بر متن است. [ ۱]
در نقاشی های رنسانس اروپایی، یک چند لوحی اغلب در یک محیط عبادی دیده می شود که اغلب به عنوان محراب دیده می شود. در حالی که منشأ دقیق هنر چندگانه نامشخص است، اولین نمونه های آن از ایتالیا در اوایل قرن چهاردهم توصیف شده است. توسعه هنر کلیسا در قرن سیزدهم شاهد ادغام نمادهای بیزانسی با سبک معماری گوتیک بود. این تأثیرات دوقلو منجر به چیزی شبیه چندپتیکه رنسانس شد که امروزه قابل تشخیص است. کار دوچیو دی بوئونینسگنا که در اوایل و اواسط قرن ۱۴ در سیه نا فعال بود، نمونه ای اولیه از شکل چند لوحی با تأثیرات اولیه بیزانس را ارائه می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز لحاظ تاریخی، نقاشی های چندلوحی معمولاً یک پانل «مرکزی» یا «اصلی» را نمایش می دادند که معمولاً بزرگ ترین آن ها است. پانل های دیگر پانل های «جانبی» یا «بال» نامیده می شوند. گاهی، همان طور که در آثار گنت و ایزنهایم مشهود است، پانل های لولایی می توانند از نظر آرایش متفاوت باشند تا نماهای متفاوتی را در قطعه نشان دهند. پانل های بالایی اغلب صحنه های ایستا را به تصویر می کشند، در حالی که پانل های پایینی ( پردلا ) ، اغلب صحنه های روایی کوچک را به تصویر می کشد.
به طور معمول نقاشان اوایل دوره رنسانس این نقاشی ها را خلق می کردند، که اکثریت آنها آثار خود را به صورت محراب در کلیساها یا خود کلیساها طراحی کردند. این شکل از هنر در میان چاپگران اوکی یوئه در دوره ادو ژاپن نیز بسیار محبوب بود.
برخی از نسخه های خطی قرون وسطی، به ویژه آثار کارولینژی، که در آن ها ستون های صفحه با حاشیه هایی که شبیه نقاشی های چندگانه است، قاب بندی شده اند.
در حالی که نقاشی چند لوحی به عنوان شکلی از هنر مقدس سرچشمه می گیرد، به عنوان اصطلاحی برای توصیف کلی هر اثر هنری تشکیل شده از چندین قطعه هنری مانند مجسمه سازی، عکاسی، یا ویدئو و فرم های هنری مبتنی بر متن است. [ ۱]
در نقاشی های رنسانس اروپایی، یک چند لوحی اغلب در یک محیط عبادی دیده می شود که اغلب به عنوان محراب دیده می شود. در حالی که منشأ دقیق هنر چندگانه نامشخص است، اولین نمونه های آن از ایتالیا در اوایل قرن چهاردهم توصیف شده است. توسعه هنر کلیسا در قرن سیزدهم شاهد ادغام نمادهای بیزانسی با سبک معماری گوتیک بود. این تأثیرات دوقلو منجر به چیزی شبیه چندپتیکه رنسانس شد که امروزه قابل تشخیص است. کار دوچیو دی بوئونینسگنا که در اوایل و اواسط قرن ۱۴ در سیه نا فعال بود، نمونه ای اولیه از شکل چند لوحی با تأثیرات اولیه بیزانس را ارائه می دهد.
wiki: نقاشی چند لته ای (مرقع)