نفوه

لغت نامه دهخدا

نفوه. [ ن ُ ] ( ع مص ) سست و بددل گردیدن بعد قوت و دلیری. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). سست دل گردیدن کسی پس از دلیری. ( ناظم الاطباء ). سست دل و ترسو شدن. ( از اقرب الموارد ). || ذلیل و رام گردیدن سپس سختگی و درشتی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ذلیل شدن شتر بعد از صعوبت آن. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس