نفعی عمربیگ

نَفْعی عمربیگ (۹۸۰ـ استانبول ۱۰۴۴ق)
فرزند عبدالله؛ صوفی و شاعر ترک عثمانی. زبان های فارسی و عربی را به خوبی می دانست. در دورۀ پادشاهی احمد عثمانی اول به استانبول رفت و هم صحبت و مداح مراد چهارم عثمانی شد. مرید صبوحی احمد دده ( ـ ۱۰۵۷ق)، از مشایخ مولویی، بود. در سرایندگی از عرفی شیرازی پیروی می کرد. او در هجوسرایی مهارت داشت و سرانجام به سبب هجو بهرام پاشا، وزیر عثمانی، مراد چهارم فرمان به قتل او داد و پس از کشتن وی، پیکرش را به دریا انداختند. از آثارش: دیوان فارسی که به کوشش محمد آتالای چاپ شده است (ارزروم، ۲۰۰۰)؛ دیوان ترکی (قاهره، ۱۲۵۲ق)؛ قصیدۀ بلند تحفةالعشاق به فارسی.