نفس منطبعه

لغت نامه دهخدا

نفس منطبعه. [ ن َ س ِ م ُ طَ ب ِ ع َ / ع ِ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) فلاسفه گویند: افلاک را دو نفس است یکی نفس ناطقه مدبره و دیگر نفس منطبعه که ساری در تمام جرم آنهاست و به منزلت نفس روح حیوانی در انسان است. نفوس افلاک را نفوس سماویه نیز گویند. ( فرهنگ علوم عقلی ص 600 ) ( از شفا ج 2 ص 606 و 608 ).

فرهنگ فارسی

فلاسفه گویند : افلاک را دو نفس است یکی نفس ناطق. مدبره و دیگر نفس منطبعه که ساری در تمام جرم آنهاست و بمنزلت نفس روح حیوانی در انسان است . نفوس افلاک را نفوس سماویه نیز گویند .

پیشنهاد کاربران

نفس منطبعه ؛ نفس فلکی است. حکما گویند برای افلاک دو محرک هست یک محرک قریب که عبارت از قوت مجرد از ماده باشد که نفس ناطقه و مدبره است و دیگر محرک بعید که عبارت از قوت جسمانی ساری در جرم آنهاست و آن را نفس
...
[مشاهده متن کامل]
منطبعه گویند، پس افلاک را دو نفس است یکی نفس ناطقه مدبره و دیگری نفس منطبعه ساریه در جرم آنها. ( فرهنگ علوم عقلی سجادی ) .