نفس رحمانی. [ ن َ س ِ رَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) وجود اضافی است که وجه آن به حقیقت وتکثیر معانی یعنی اعیان و احکام در حضرت واحدیت است همچنانکه نفس انسان را اطوار مختلف به صور حروف در مخارج و مقاطع است. و بالجمله عبارت از وجود اضافی است به صورت معانی که اعیان ثابته اند. ( از فرهنگ مصطلحات عرفا ص 400 از اصطلاحات شاه نعمت اﷲ ولی ص 32 ).
فرهنگ فارسی
وجود اضافی است که وجه آن بحقیقت و تکثر معانی یعنی اعیان و احکام در حضرت و احدیت است همچنانکه نفس انسان را اطوار مختلف به صور حروف در مخارج و مقاطع است . و بالجمله عبارت از وجود اضافی است به صورت معانی که اعیان ثابته اند .
