نفس داشتن. [ ن َ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) و نفسی داشتن ؛ رمقی داشتن. هنوز زنده بودن : حیف بود مردن بی عاشقی تا نفسی داری و نفسی بکوش.سعدی.
