نفس بستن. [ ن َ ف َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) نفس گسستن. قطع شدن نفس. نفس فرورفته بیرون نیامدن : من کاین سخن شنیدم کردم هزار شکرو اندر برم ز گریه شادی نفس ببست.خاقانی.
