نفس بر

لغت نامه دهخدا

نفس بر. [ ن َ ف َ ب ُ ] ( نف مرکب ) که نفس را قطع کند. که از دشواری یا سنگینی و گرانی رونده یا برنده را به ستوه آرد: راه نفس بر. بار نفس بر.

فرهنگ فارسی

که نفس را قطع کند . که از دشواری یا سنگینی و گرانی رونده یا برنده را بستوه آرد : راه نفس بر . بار نفس بر .

پیشنهاد کاربران

بپرس