[ویکی فقه] نفحات الاعجاز فی رد الکتاب المسمی (کتاب). نام کتاب نفحات الاعجاز فی رد الکتاب المسمی «حسن الایجاز» و مؤلف آن حضرت آیة الله العظمی سید ابو القاسم خوئی رحمة الله علیه کتاب پیرامون برخی از شبهات در مورد مساله اعجاز قرآن کریم نوشته شده است.
مؤلف که از مراجع بزرگ عالم تشیع و دانشمندان علوم قرآنی محسوب می شود. این کتاب را در پاسخ به یک کتابی به نام «حسن الایجاز» نوشته است و اشکالاتی را که نویسنده به معجزه بودن قرآن وارد نموده، پاسخ داده است. وی در ابتدا پیرامون معجزه بودن قرآن و تحدی آن سخن گفته، آنگاه برخی از ادعاهای کتاب «حسن الایجاز» را جواب می دهد. مانند این ادعاها که در قرآن نسبت به بیان اخبار گذشته، اشتباهاتی وجود دارد و یا اینکه: اعجاز قرآن منحصر است به اخبار گذشته و یا اینکه ممکن است بشر بتواند مانند قرآن را بیاورد. و یا برخی از آیات که از آنها تناقض گویی قرآن فهمیده می شود. وی با بیان این موارد به پاسخ گویی آنها بر آمده و توضیح می دهند که اکثر اشکالات، توهم نویسنده و عدم درک صحیح ایشان از مباحث مربوطه می باشد. لازم به یاد آوری است که نویسنده کتاب حسن الایجاز شخص مجهول و مشکوکی با نام مستعار نصیر الدین حسن ظافر می باشد.
ویژگی های کتاب
۱- فصل چهارم: در این فصل این اشکال را مطرح نموده که: ممکن است کسی عقلا بتواند عبارت هایی بیاورد که فصیح تر و رساتر از آیات قرآن باشد، آنگاه به پاسخ گویی آن بر آمده، مقصود از فصاحت و بلاغت قرآن را توضیح می دهد.۲- فصل پنجم: در این فصل مواردی از کلمات قرآن را که نویسنده کتاب تصور نموده دارای فصاحت و بلاغت نمی باشند (و لذا قرآن فصاحت و بلاغت ندارد). همچون الفاظ : الحاقه، ضیزی و... را ذکر نموده، پاسخ آن را بیان نموده و فصاحت و بلاغت آنها را اثبات می کند.۳- فصل پنجم: در این فصل بعضی از مواردی که به عنوان سوره از طرف بعضی از مدعیان نبوت گفته شده را ذکر نموده، نارسایی الفاظ آنها را در مقابل قرآن توضیح می دهد.۴- فصل ششم: در این فصل این اشکال را مطرح نموده که: از آنجا که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم امی و درس نخوانده است چگونه می تواند اخبار گذشتگان را بیان کند با اینکه یکی از وجوه اعجاز قرآن را مشتمل بر اخبار گذشتگان می دانند، در پاسخ این اشکال بیان می کند که بسیاری از شعراء بزرگ عرب بی سواد بودند با اینکه اشعار زیادی پیرامون اخبار گذشتگان سروده اند و کسی اشکال ننموده، از طرف دیگر امی، قدرت بر شنیدن و حفظ کردن که دارد.
ساختار کتاب
کتاب دارای یک مقدمه و ۸ فصل (امر) می باشد که فهرست مطالب آن به قرار زیر است: فصل اول: رد ادعای اینکه: بشر عاجز و ناتوان از آوردن مثل قرآن نیست (و می تواند مثل او را بیاورد).فصل دوم: دلالت اعجاز بر وحی دلالت عقلی است.فصل سوم: ظهور معجزه برای عالم و جاهل.فصل چهارم: مطابقت داشتن بلاغت با مقتضای حال.فصل پنجم: ابطال کردن ادله ای که توهم شده دلالت بر عدم بلاغت قرآن می کند.فصل ششم: ابطال کردن ادعایی که می گوید: اعجاز قرآن کریم فقط در مورد اخبار گذشته است.فصل هفتم: ابطال کردن ادعایی که می گوید در قرآن کریم سخنانی وجود دارد که از جن و انس گرفته شده است.فصل هشتم: در ابطال کردن آنچه که توهم شده مبنی بر اینکه در اخبار گذشته که از طرف قرآن نقل شده اشتباهاتی وجود دارد.
نسخه شناسی
...
مؤلف که از مراجع بزرگ عالم تشیع و دانشمندان علوم قرآنی محسوب می شود. این کتاب را در پاسخ به یک کتابی به نام «حسن الایجاز» نوشته است و اشکالاتی را که نویسنده به معجزه بودن قرآن وارد نموده، پاسخ داده است. وی در ابتدا پیرامون معجزه بودن قرآن و تحدی آن سخن گفته، آنگاه برخی از ادعاهای کتاب «حسن الایجاز» را جواب می دهد. مانند این ادعاها که در قرآن نسبت به بیان اخبار گذشته، اشتباهاتی وجود دارد و یا اینکه: اعجاز قرآن منحصر است به اخبار گذشته و یا اینکه ممکن است بشر بتواند مانند قرآن را بیاورد. و یا برخی از آیات که از آنها تناقض گویی قرآن فهمیده می شود. وی با بیان این موارد به پاسخ گویی آنها بر آمده و توضیح می دهند که اکثر اشکالات، توهم نویسنده و عدم درک صحیح ایشان از مباحث مربوطه می باشد. لازم به یاد آوری است که نویسنده کتاب حسن الایجاز شخص مجهول و مشکوکی با نام مستعار نصیر الدین حسن ظافر می باشد.
ویژگی های کتاب
۱- فصل چهارم: در این فصل این اشکال را مطرح نموده که: ممکن است کسی عقلا بتواند عبارت هایی بیاورد که فصیح تر و رساتر از آیات قرآن باشد، آنگاه به پاسخ گویی آن بر آمده، مقصود از فصاحت و بلاغت قرآن را توضیح می دهد.۲- فصل پنجم: در این فصل مواردی از کلمات قرآن را که نویسنده کتاب تصور نموده دارای فصاحت و بلاغت نمی باشند (و لذا قرآن فصاحت و بلاغت ندارد). همچون الفاظ : الحاقه، ضیزی و... را ذکر نموده، پاسخ آن را بیان نموده و فصاحت و بلاغت آنها را اثبات می کند.۳- فصل پنجم: در این فصل بعضی از مواردی که به عنوان سوره از طرف بعضی از مدعیان نبوت گفته شده را ذکر نموده، نارسایی الفاظ آنها را در مقابل قرآن توضیح می دهد.۴- فصل ششم: در این فصل این اشکال را مطرح نموده که: از آنجا که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم امی و درس نخوانده است چگونه می تواند اخبار گذشتگان را بیان کند با اینکه یکی از وجوه اعجاز قرآن را مشتمل بر اخبار گذشتگان می دانند، در پاسخ این اشکال بیان می کند که بسیاری از شعراء بزرگ عرب بی سواد بودند با اینکه اشعار زیادی پیرامون اخبار گذشتگان سروده اند و کسی اشکال ننموده، از طرف دیگر امی، قدرت بر شنیدن و حفظ کردن که دارد.
ساختار کتاب
کتاب دارای یک مقدمه و ۸ فصل (امر) می باشد که فهرست مطالب آن به قرار زیر است: فصل اول: رد ادعای اینکه: بشر عاجز و ناتوان از آوردن مثل قرآن نیست (و می تواند مثل او را بیاورد).فصل دوم: دلالت اعجاز بر وحی دلالت عقلی است.فصل سوم: ظهور معجزه برای عالم و جاهل.فصل چهارم: مطابقت داشتن بلاغت با مقتضای حال.فصل پنجم: ابطال کردن ادله ای که توهم شده دلالت بر عدم بلاغت قرآن می کند.فصل ششم: ابطال کردن ادعایی که می گوید: اعجاز قرآن کریم فقط در مورد اخبار گذشته است.فصل هفتم: ابطال کردن ادعایی که می گوید در قرآن کریم سخنانی وجود دارد که از جن و انس گرفته شده است.فصل هشتم: در ابطال کردن آنچه که توهم شده مبنی بر اینکه در اخبار گذشته که از طرف قرآن نقل شده اشتباهاتی وجود دارد.
نسخه شناسی
...
wikifeqh: نفحات_الاعجاز_فی_رد_الکتاب_المسمی_(کتاب)