لغت نامه دهخدا
نفت اندازی. [ ن َ اَ ] ( حامص مرکب ) عمل نفت انداز. آتشبازی : هندوئی نفت اندازی همی آموخت حکیمی گفت ترا که خانه نئین است بازی نه این است. ( گلستان سعدی ). فرهنگ عمید
از فنون جنگی که چیزهای آلوده به نفت را آتش می زدند و به طرف دشمن می انداختند. 