( نفاطة ) نفاطة. [ ن َف ْ فا طَ ] ( ع اِ ) منبت نفت. جای برآمدن نفت. ( از اقرب الموارد ). || معدن نفت. || نوعی از چراغ که بدان چراغ دیگر افروزند. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ابزاری از مس که بدان نفت و آتش پرتاب کنند. ( از اقرب الموارد ). آلت افکندن نفط به صف دشمن. ( السامی ). || قاروره انداز. ( حبیش تفلیسی ). نفت انداز. ( زمخشری ) ( از دهار ). || بثرة . ( اقرب الموارد ). تاول. آبله. ( یادداشت مؤلف ). ج ، نفاطات. || ( اِخ ) نام صورت دوازدهم از صور چهارده گانه فلکی جنوبی و آن را مجمره نیز نامند. ( از مفاتیح ). رجوع به مجمره شود.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - مونث نفاط . ۲ - مبالغه در نفاط : چون کوهی که عراده رعد و نفاطه برق ... و تیر پران بارانش رخنه نکند .
