( نفاضة ) نفاضة. [ ن ُ ض َ] ( ع اِ ) ریشه و ریزه مسواک که در دهن ماند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آنچه به افشاندن بیفتد از برگ و میوه و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).آنچه فروریزد از منفوض. ( از اقرب الموارد ). برگ و میوه افتاده. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به نفاضة شود.
