لغت نامه دهخدا
نفاخ. [ ن ُف ْ فا ] ( ع اِ ) ورم که از بیماری حادث شود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ) ( از متن اللغة ).
نفاخ. [ ن َف ْ فا ] ( از ع ، ص ) بادبز. ( مهذب الاسماء ). دمنده. نفاث.( یادداشت مؤلف ). || پرباد و هر چیز که خوردن آن تولید باد و نفخ در شکم کند و شکم از آن بیاماسد. ( ناظم الاطباء ). خوردنیهای باددار چون پیاز و ترب خام. ( یادداشت مؤلف ). هرچه در او رطوبت غریبه باشد و از حرارت بدنی تحلیل نیافته مستحیل به ریاح شود، خواه در معده و امعاء مثل میوه ها، و خواه در عروق مانند مغزها و اکثر تخم ها. ( از تحفه حکیم مؤمن ).
فرهنگ فارسی
ورم که از بیماری حادث شود ٠
فرهنگ عمید
مترادف ها
باد دار، نفاخ، نفخ دار، با طمطراق، پر اب و تاب
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید