نفائض. [ ن َ ءِ] ( ع ص ، اِ ) شتران زمین طی کننده. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ). || شتران لاغر. ( منتهی الارب ) ( المنجد ) ( از اقرب الموارد ). و گفته اند شترانی که زمین درمی نوردند. ( از اقرب الموارد ). || کسانی که سنگ اندازی نمایند خواه در پس آنها چیزی مکروه باشد خواه دشمن. ( منتهی الارب ). || ج ِ نفیضة، بمعنی گروهی که به جهت تجسس دشمن و خوف فرستند هر جانبی. ( آنندراج ) ( از المنجد ). رجوع به نفیضة شود.
