نفاء

لغت نامه دهخدا

نفاء. [ ن َ ] ( ع اِ ) چیز ردی ٔ. ( از متن اللغة ). چیز بلایه و ردی. رانده ٔدورکرده. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آنچه دورافکنی آن را بعلت ردائت آن. ( از اقرب الموارد ). نفی. نُفایة. نَفایة. نفاة. نَفوة. نِفوة. نفاوة. ( متن اللغة ). || باقی مانده چیزی. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). بقیه. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || پست و فرومایه از قوم. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). رانده دورکرده. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نفاة. نفایة. نفی. نفوة. نفاوة. ( متن اللغة ).

نفاء. [ ن ُ ف َءْ ] ( ع اِ ) پاره ای علف پراکنده رسته. ( صراح ). پاره های علف و گیاه پراکنده رسته ، یا سبزه زار مجتمع و فراهم آمده بریده و جدا از علف زار بزرگ و کلان افزون و بالیده بر آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). پاره های پراکنده از علف و گیاه ، و مرغزار مجتمع که جدا شده باشد از علف زار کلانی که مشرف برآن باشد. ( ناظم الاطباء ). واحد آن نفاءة است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس