نغمه گر

لغت نامه دهخدا

نغمه گر. [ ن َ م َ / م ِ گ َ ] ( ص مرکب ) نغمه سرا. نغمه پرداز. نغمه طراز. سراینده :
بلبل نغمه گر از باغ طرب شد به سفر
گوش بر نوحه زاغان به حضر بگشائید.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

نغمه سرا ٠ نغمه پرداز ٠ نغمه طراز ٠ سراینده ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس