نعیمان

لغت نامه دهخدا

نعیمان. [ ن ُ ع َ ] ( اِخ ) ابن عمروبن رفاعة النجاری الانصاری ، از اهل مدینه و از صحابه پیغمبر بود، مردی مزّاح بود و رسول ( ع ) را شادمان و خندان می کرد، و در عین شوخ طبعی از شجاعان عرب بود و در جنگهای بدر و احد و خندق شرکت جست ، وی بعد از سال 41 هَ. ق. در عهد خلافت معاویه درگذشت. رجوع به الاعلام زرکلی ج 9 ص 15 و الاصابة ص 7890 و التاج ج 9 ص 82 و اسدالغابة ج 5 ص 36 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس