نعوف

لغت نامه دهخدا

نعوف. [ ن َ ] ( ع ص ) اُذن نعوف ؛ گوش فروهشته. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ناعفة. مسترخیة. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس