نعمت پرست

لغت نامه دهخدا

نعمت پرست. [ ن ِ م َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه قدر نعمت و نیکوئی کسی را می داند. ( ناظم الاطباء ).

آنکه قدر نعمت و نیکوئی کسی را می داند.

حریص و طماع، مال دوست
ندانست قارون نعمت پرست
که گنج سلامت به کنج اندر است
#بخیل و ممسک