نعمت خان علی. [ ن ِ م َ ع َ ] ( اِخ ) از پارسی گویان هندوستان است در عهد عالمگیر و شاهجهان می زیسته و به سال 1120 هَ. ق. درگذشته ،منظومه ای به عنوان «حسن و عشق » و کتابی به نام «خوان نعمت » در موضع طباخی آرد. ( از قاموس الاعلام ج 6 ).
فرهنگ فارسی
از پارسی گویان هندوستان است در عهد عالمگیر و شاهجهان می زیسته و به سال ۱۱۲٠ هجری قمری در گذشته منظومه ای به عنوان (( حسن و عشق ) ) و کتابی به نام (( خوان نعمت ) ) در موضوع طباخی دارد.
