نعلچه. [ ن َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) نعل کوچک. || میخ های آهنی که بعوض نعل به زیر پاشنه کفش می زنند. || نشانی که هندوها بر پیشانی گذارند. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً عبارت از زیوری است که یک طرف آن به شکل هلال باشد و مرصع به جواهر بوده و به هندی آن را «تیکه » ( به فوقانی هندی به تحتانی رسیده ) خوانند و طرف پائین آن را کمانچه. ( آنندراج ) : ناصیه طفل راست نعلچه گوهرین از صفت خسروان نعل فرس داشتن.
