نعق

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
صیحه زدن. فریادکشیدن. گویند «نَعَقَ الرَّاعِیُ بِغَنَمِهِ» چوپان به گوسفندانش بانگ زد و زجرشان کرد. «نَعَقَ الْغُرابُ: صاحَ» کلاغ فریاد کشید. «نَعَقَ الْمُؤَذِنُ» صدایش را به اذان گفتن بلند کرد. . حکایت کافران (در اینکه سخن پیامبران را می‏شنوند و اعتنا نمی‏کنند) چنان است که شخصی به حیوانی که جز صدایی و ندایی نمی‏شنود، بانگ زند. این آیه در «دعو» مشروحا گفته شده است و این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.