نعف

لغت نامه دهخدا

نعف. [ ن َ ] ( ع اِ ) جای بلند همواری که فرود از کوه باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مکان مرتفع. ( اقرب الموارد از اساس ). || جای بلند از فرود رودبار. || مقدم و باریک جای از ریگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج ، نعاف.

فرهنگ فارسی

جای بلند همواری که فرود از کوه باشد . یا مکان مرتفع . یا مقدم و باریک جای از ریگ . جمع نعاف .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی نَّعْفُ: بگذریم (جزمش به دلیل شرط واقع شدن برای جمله بعدی است. کلمه عفو به معنای محو اثر است ، و کلمه مغفرت به معنای پوشاندن است )
ریشه کلمه:
عفو (۳۵ بار)
wikialkb: نَعْف

پیشنهاد کاربران

نعف. [ ن َ ] ( ع اِ ) جای بلند همواری که فرود از کوه باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) . || مکان مرتفع. ( اقرب الموارد از اساس ) . || جای بلند از فرود رودبار. || مقدم و باریک جای از ریگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) . ج ، نعاف.
منبع. لغت نامه دهخدا