نظم کردن

لغت نامه دهخدا

نظم کردن. [ن َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) سرودن. شعر گفتن :
نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان.
فرخی.
صفت خواجه همی نظم کنم من به مدیح
نکنم ز آنچه بگفتم به خدا استغفار.
ناصرخسرو.
ولی نظم کردم به نام فلان
مگر بازگویند صاحبدلان.
سعدی.
|| به رشته کشیدن :
درّ همی نظم کنم لاجرم
بی عدد و مرّ به اشعار خویش.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

سرودن ٠ شعر گفتن ٠ یا به رشته کشیدن ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس