نظریه ولایت مطلقه فقیه

[ویکی فقه] بین « ولایت فقیه » با «ولایت مطلقه فقیه» تفاوتی در ماهیت و جوهره ولایت سیاسی فقیه جامع الشرایط در عصر غیبت نیست، تنها تفاوتی که وجود دارد در نحوه ی نگرش و چگونگی استعمال این اصطلاح است.
زمانی که ولایت فقیه بدون قید «مطلقه» استعمال شود، مراد از آن همان حکومت و زمام داری امور جامعه است که براساس ادله ی عقلی و نقلی ( آیات و روایات ) متعددی در زمان غیبت امام معصوم علیه السّلام بر عهده ی فقیه جامع الشرایط گذاشته شده و فقیه عادل جامع الشرایط از سوی آن بزرگواران برای اداره و رهبری جامعه ی اسلامی منصوب گردیده و دارای حق حاکمیت می باشد. اما زمانی که ولایت مطلقه ی فقیه استعمال می شود، ناظر به حیطه ی اختیارات و گستره ی وظایف و مسؤولیت های ولی فقیه است و الا در اصل اثبات ولایت برای فقیه جامع الشرایط، هیچ تفاوتی با «ولایت فقیه» ندارد.
← تبیین ولایت مطلقه فقیه
اولا؛ ولایت مطلقه ی فقیه از قواعد رافع تزاحم است؛ یعنی، مطلق بودن ولایت گره گشا در تزاحم احکام و مصالح اهم اجتماعی است. ثانیا؛ ولایت مطلقه خود، مقید به قیودی است نه این که از هر حیث مطلق باشد. قیودی که در اعمال ولایت مطلقه وجود دارد عبارت است از: الف) مصلحت، ب) اهم بودن، ج) اجتماعی بودن. به عبارت دیگر، ولی فقیه نمی تواند: ۱. به طور دل خواهانه و بدون رعایت مصالح جامعه اقدامی کند. ۲. مصلحت مورد نظر در اینجا مصالح امت است، نه شخص ولی فقیه. ۳. تنها مصالحی را می تواند بر احکام نخستین مقدم بدارد که از نظر اهمیت دارای رتبه بالاتری بوده و شارع مقدس راضی به ترک آنها نباشد.
← نواحی اطلاق ولایت فقیه
و این اختیارات چیزی بیش از اختیارات لازم و ضروری برای حکومت و اداره ی جامعه نیست و هیچ حکومتی فاقد آن اختیارات نمی باشد. «البته فضایل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بیش از همه ی انسان ها است... لیکن فضایل معنوی بیشتر، اختیارات حکومتی را افزایش نمی دهد. خداوند همان اختیارات و ولایتی که به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم و امامان معصوم علیه السّلام در تدارک و بسیج سپاه تعیین والیان و استانداران، گرفتن مالیات و صرف آن در مصالح مسلمانان داده است، برای حکومت فقیه نیز قرار داده است، نهایت تفاوت این که ولایت فقیه در رابطه با شخصی معین نبوده و روی عنوان عالم عادل ثابت است.»
← دیدگاه امام خمینی
...