وحدت عقل ( که مونوسایکیسم هم خوانده شده ) نظریه ای فلسفی است که توسط فیلسوف مسلمان اندلسی، ابن رشد ( ۱۱۹۸–۱۱۲۶ میلادی ) ، مطرح شد.
ابن رشد نظریه خود را در شرح مفصلی که بر رسالهٔ دربارهٔ نفس نوشته، شرح داده است. این نظریه توضیح می دهد که چگونه دانش مطلق در نظریهٔ ذهن ارسطو ممکن است. نظریهٔ وحدت فکر تحت تأثیر اندیشه های مرتبطی بود که از ارسطو، فلوطین، فارابی، ابن سینا و ابن باجه وام گرفته شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از ترجمهٔ آثار ابن رشد به لاتین، طی قرون بعدی، ابن رشدگرایان ( مانند سیگر اهل برابانت , جان اهل جندون و جان باکونثروپ ) در اروپای غربی که ایدهٔ وحدت عقل را از ابن رشد گرفته بودند، آن را بسط دادند.
این نظریه همچنین فلسفهٔ سیاسی سکولاریستی دانته آلیگیری را در قرن چهاردهم تحت تأثیر قرار داد. از مخالفان وحدت عقل نیز می توان به توماس آکویناس اشاره کرد که رسالهٔ مفصلی در رد آن نوشت و همچنین کلیسای کاتولیک که آن را محکوم کرد.
اندیشهٔ یک عقل واحد، مطلق، و توأم با دانش همهٔ انسان ها، توسط فیلسوف های قبل از ابن رشد مطرح شده بود.
درحالی که تأثیر آثار ابن رشد در جهان اسلام بسیار اندک بود، ترجمه های لاتین آثار او مخاطبان بسیاری در اروپا داشت.
یک مورخ فلسفه قرن بیست و یکمی به نام پیتر آدامسون می گوید که به نظر می رسد «پرواضح» است که این نظریه از دیدگاه مدرن «غلط» است. او همچنین اشاره می کند که این نظریه زادهٔ دورهٔ ابن رشد و برداشتی قابل قبول از اندیشه های ارسطو بوده است.
↑ Monopsychism ↑ Averrois che'l gran commento feo
ابن رشد نظریه خود را در شرح مفصلی که بر رسالهٔ دربارهٔ نفس نوشته، شرح داده است. این نظریه توضیح می دهد که چگونه دانش مطلق در نظریهٔ ذهن ارسطو ممکن است. نظریهٔ وحدت فکر تحت تأثیر اندیشه های مرتبطی بود که از ارسطو، فلوطین، فارابی، ابن سینا و ابن باجه وام گرفته شده بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از ترجمهٔ آثار ابن رشد به لاتین، طی قرون بعدی، ابن رشدگرایان ( مانند سیگر اهل برابانت , جان اهل جندون و جان باکونثروپ ) در اروپای غربی که ایدهٔ وحدت عقل را از ابن رشد گرفته بودند، آن را بسط دادند.
این نظریه همچنین فلسفهٔ سیاسی سکولاریستی دانته آلیگیری را در قرن چهاردهم تحت تأثیر قرار داد. از مخالفان وحدت عقل نیز می توان به توماس آکویناس اشاره کرد که رسالهٔ مفصلی در رد آن نوشت و همچنین کلیسای کاتولیک که آن را محکوم کرد.
اندیشهٔ یک عقل واحد، مطلق، و توأم با دانش همهٔ انسان ها، توسط فیلسوف های قبل از ابن رشد مطرح شده بود.
درحالی که تأثیر آثار ابن رشد در جهان اسلام بسیار اندک بود، ترجمه های لاتین آثار او مخاطبان بسیاری در اروپا داشت.
یک مورخ فلسفه قرن بیست و یکمی به نام پیتر آدامسون می گوید که به نظر می رسد «پرواضح» است که این نظریه از دیدگاه مدرن «غلط» است. او همچنین اشاره می کند که این نظریه زادهٔ دورهٔ ابن رشد و برداشتی قابل قبول از اندیشه های ارسطو بوده است.
