نظریه میاسما

نظریه میاسما ( به انگلیسی: miasma theory یا miasmatic theory ) بیان می کرد که بیماری هایی مانند وبا، کلامیدیا یا طاعون سیاه ( یک اپیدمی طاعون ) توسط بخار یا دمه مسموم کننده ای به نام میاسما ( Μίασμα، در یونان باستان به معنای: "آلودگی" ) باعث می شده اند، میاسما گونهٔ مضری از "هوا" نامیده می شده که همچنین به عنوان "هوای شب" شناخته شده بوده است. بر اساس این نظریه منشأ بیماری همه گیر طاعون ناشی از بخار بدبوی نشأت گرفته از پوسیدن مواد آلی بوده است. نظریه میاسما سالها از دوران باستان در اروپا، هند، و چین نظریه ای پذیرفته شده بود. این نظریه در نهایت در قرن ۱۹ با کشف میکروب ها و بیان نظریه میکروب های بیماری زا به طور کامل رد گشت.
در واقع نظریۀ میاسما توسط بقراط در قرن چهارم قبل از میلاد ارائه شد و از دوران باستان در اروپا و چین پذیرفته شد. این نظریه در نهایت پس از سال ۱۸۸۰ توسط دانشمندان و پزشکان کنار گذاشته شد و با نظریۀ میکروب های بیماری زا جایگزین شد: میکروب های خاص، نه میاسما، باعث بیماری های خاص می شوند. با این حال، باورهای فرهنگی در مورد خلاص شدن از شر بو، پاکسازی زباله ها را در اولویت بالایی برای شهرها قرار دادند.