نظریه موج ایری ( که نظریه موج خطی نیز گفته می شود ) توصیفی خطی شده از انتشار امواج گرانشی روی سطح لایهٔ سیال همگن ارائه می کند. در این نظریه، لایهٔ سیال دارای عمق متوسط یکنواخت پنداشته می شود. هم چنین فرض می شود که سیال تراکم ناپذیر، غیر لزج و غیر چرخشی است. این نظریه، نخستین بار در سده نوزدهم میلادی توسط جرج ایری به صورت کنونی منتشر شد. [ ۱]
نظریه موج ایری اغلب در مهندسی اقیانوس و مهندسی سواحل برای مدل سازی وضعیت های دریایی تصادفی به کار می رود. توصیف ارائه شده از سینماتیک و دینامیک موج، برای بسیاری از خواسته ها از دقت بالایی برخوردار است. هم چنین می توان برخی از ویژگی های غیر خطی مرتبهٔ دوم امواج سطحی را با نتایج این نظریه تخمین زد. افزون بر این، نظریه موج ایری تقریب مناسبی برای موج های سونامی در اقیانوس و پیش از رسیدن به ساحل است.
معمولاً این نظریه برای به دست آوردن یک تخمین سریع و تقریبی از ویژگی های امواج و اثر آن ها به کار می رود. این تقریب برای نسبت های کوچک ارتفاع موج به عمق آب ( برای موج های آب کم عمق ) و نسبت های کوچک ارتفاع به طول موج ( برای موج های آب عمیق ) دقیق است.
نظریه موج ایری از رویکرد جریان پتانسیل ( یا سرعت پتانسیل ) برای توصیف حرکت امواج گرانشی روی سطح سیال بهره می برد. به کار بردن جریان پتانسیل در امواج آبی برخلاف سیالات دیگر که باید اثر لزجت، چرخش، آشفتگی و جدایش جریان در نظر گرفته شود، موفقیت آمیز است. دلیل آن، محدود بودن چرخش ناشی از موج به لایه های مرزی نوسانی استوکس در مرز محدودهٔ سیال است. [ ۲]
نظریه موج ایری معمولاً در مهندسی اقیانوس و مهندسی سواحل به کار می رود. به ویژه در امواج تصادفی، که آشفتگی موج نیز خوانده می شوند، تغییرات آماری موج از جمله طیف موج، در مسافت های نه چندان بلند و آب های نه چندان کم عمق، به خوبی تخمین زده می شود. انتشار یکی از اثرات موج است که می توان آن را توسط نظریه موج ایری توصیف کرد. هم چنین می توان کم ژرفایی و انکسار را با تقریب دبلیو کی بی پیش بینی کرد.
تلاش های اولیه برای توصیف امواج گرانشی سطحی با استفاده از جریان پتانسیل توسط افرادی مانند لاپلاس، پواسون، کوشی و کلاند انجام شد؛ ولی ایری نخستین کسی بود که محاسبات و روابط درست را در سال ۱۸۴۱ منتشر کرد. چند سال بعد، در ۱۸۴۷، استوکس نظریه خطی ایری را برای حرکت غیرخطی موج توسعه داد که برای تیزی موج تا مرتبهٔ سوم درست بود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنظریه موج ایری اغلب در مهندسی اقیانوس و مهندسی سواحل برای مدل سازی وضعیت های دریایی تصادفی به کار می رود. توصیف ارائه شده از سینماتیک و دینامیک موج، برای بسیاری از خواسته ها از دقت بالایی برخوردار است. هم چنین می توان برخی از ویژگی های غیر خطی مرتبهٔ دوم امواج سطحی را با نتایج این نظریه تخمین زد. افزون بر این، نظریه موج ایری تقریب مناسبی برای موج های سونامی در اقیانوس و پیش از رسیدن به ساحل است.
معمولاً این نظریه برای به دست آوردن یک تخمین سریع و تقریبی از ویژگی های امواج و اثر آن ها به کار می رود. این تقریب برای نسبت های کوچک ارتفاع موج به عمق آب ( برای موج های آب کم عمق ) و نسبت های کوچک ارتفاع به طول موج ( برای موج های آب عمیق ) دقیق است.
نظریه موج ایری از رویکرد جریان پتانسیل ( یا سرعت پتانسیل ) برای توصیف حرکت امواج گرانشی روی سطح سیال بهره می برد. به کار بردن جریان پتانسیل در امواج آبی برخلاف سیالات دیگر که باید اثر لزجت، چرخش، آشفتگی و جدایش جریان در نظر گرفته شود، موفقیت آمیز است. دلیل آن، محدود بودن چرخش ناشی از موج به لایه های مرزی نوسانی استوکس در مرز محدودهٔ سیال است. [ ۲]
نظریه موج ایری معمولاً در مهندسی اقیانوس و مهندسی سواحل به کار می رود. به ویژه در امواج تصادفی، که آشفتگی موج نیز خوانده می شوند، تغییرات آماری موج از جمله طیف موج، در مسافت های نه چندان بلند و آب های نه چندان کم عمق، به خوبی تخمین زده می شود. انتشار یکی از اثرات موج است که می توان آن را توسط نظریه موج ایری توصیف کرد. هم چنین می توان کم ژرفایی و انکسار را با تقریب دبلیو کی بی پیش بینی کرد.
تلاش های اولیه برای توصیف امواج گرانشی سطحی با استفاده از جریان پتانسیل توسط افرادی مانند لاپلاس، پواسون، کوشی و کلاند انجام شد؛ ولی ایری نخستین کسی بود که محاسبات و روابط درست را در سال ۱۸۴۱ منتشر کرد. چند سال بعد، در ۱۸۴۷، استوکس نظریه خطی ایری را برای حرکت غیرخطی موج توسعه داد که برای تیزی موج تا مرتبهٔ سوم درست بود. [ ۳]
wiki: نظریه موج ایری