نظریه زیبایی شناسی (کتاب). نظریه زیبایی شناسی ( به انگلیسی: Aesthetic Theory ) ، کتابی است از تئودور آدورنو، فیلسوف آلمانی، که از پیش نویس هایی که بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۹ نوشته شده بود، استخراج شد و در نهایت پس از مرگ او در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. اگرچه این کتاب با مطالعه فلسفی هنر عجین است، اما کتابی بین رشته ای است و عناصری از فلسفه سیاسی، جامعه شناسی، متافیزیک و دیگر جستجوهای فلسفی را با روش شناسی مرزبندی آدورنو در بر می گیرد. [ ۱]
آدورنو با در نظر گرفتن پیامدهای سیاسی - اجتماعی این پیشرفت، تکامل تاریخی هنر[ ۲] را به حالت متناقض آن «نیمه خودمختاری» در مدرنیته سرمایه داری بازمی گرداند. برخی از منتقدان این اثر را اثر بزرگ آدورنو توصیف کرده اند و آن را در زمره مهم ترین آثار زیبایی شناسی منتشرشده در قرن بیستم قرار داده اند. [ ۲]
در نظریه زیبایی شناسی، آدورنو نه تنها به دغدغه های زیبایی شناختی استانداردی مانند کارکرد زیبایی و تعالی در هنر، [ ۲] بلکه به روابط بین هنر و جامعه نیز توجه دارد. او احساس می کند که آزادی هنر مدرن از محدودیت هایی مانند کارکردهای فرقه ای و امپراتوری که در دوره های پیشین هنر آزاردهنده بود، منجر به گسترش ظرفیت انتقادی هنر و افزایش خودمختاری شده است. با این استقلال گسترده، مسئولیت هنر در قبال تفسیر اجتماعی افزایش می یابد. آدورنو احساس نمی کند که محتوای آشکارا سیاسی، بزرگ ترین نقطه قوت انتقادی هنر است: بلکه او از نوع انتزاعی تری از «محتوای حقیقت» ( Wahrheitsgehalt ) دفاع می کند. [ ۱] بر خلاف زیبایی شناسی کانتی یا ایده آلیستی، زیبایی شناسی آدورنو محتوای حقیقت را به جای درک سوژه، در ابژه هنری قرار می دهد. [ ۳] چنین محتوایی تحت تأثیر خودآگاهی هنر به دلیل دوری ضروری آن از جامعه است که در مواردی مانند ناهماهنگی های ذاتی هنر مدرن قابل درک است. حقیقت - محتوا در نهایت در رابطه بین تعاملات دیالکتیکی متعددی یافت می شود که از موقعیت ( های ) اثر هنری نسبت به موضوع و سنت اجتماعی بزرگ تر و همچنین دیالکتیک درونی، درون خود اثر پدید می آیند. [ ۱] آدورنو در سراسر کتاب از ساموئل بکت نمایش نامه نویسی که کتاب به او تقدیم شده بود، تمجید می کند. [ ۱]
نظریه زیبایی شناسی توسط گرتل آدورنو ( همسر ) و رولف تیدمان، از پیش نویس های کاری آدورنو ویرایش شد. [ ۴] این کتاب از دست نوشته های ناتمامی که آدورنو بین ۴ مه ۱۹۶۱ و ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ نوشته بود، جمع آوری شد، که بیش تر آن ها بین ۲۵ اکتبر ۱۹۶۶ و ۲۴ ژانویه ۱۹۶۸ بوده است. یک سری اصلاحات بین سپتامبر ۱۹۶۸ و ژوئیه ۱۹۶۹، چند هفته قبل از مرگ او در اوت همان سال انجام شد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآدورنو با در نظر گرفتن پیامدهای سیاسی - اجتماعی این پیشرفت، تکامل تاریخی هنر[ ۲] را به حالت متناقض آن «نیمه خودمختاری» در مدرنیته سرمایه داری بازمی گرداند. برخی از منتقدان این اثر را اثر بزرگ آدورنو توصیف کرده اند و آن را در زمره مهم ترین آثار زیبایی شناسی منتشرشده در قرن بیستم قرار داده اند. [ ۲]
در نظریه زیبایی شناسی، آدورنو نه تنها به دغدغه های زیبایی شناختی استانداردی مانند کارکرد زیبایی و تعالی در هنر، [ ۲] بلکه به روابط بین هنر و جامعه نیز توجه دارد. او احساس می کند که آزادی هنر مدرن از محدودیت هایی مانند کارکردهای فرقه ای و امپراتوری که در دوره های پیشین هنر آزاردهنده بود، منجر به گسترش ظرفیت انتقادی هنر و افزایش خودمختاری شده است. با این استقلال گسترده، مسئولیت هنر در قبال تفسیر اجتماعی افزایش می یابد. آدورنو احساس نمی کند که محتوای آشکارا سیاسی، بزرگ ترین نقطه قوت انتقادی هنر است: بلکه او از نوع انتزاعی تری از «محتوای حقیقت» ( Wahrheitsgehalt ) دفاع می کند. [ ۱] بر خلاف زیبایی شناسی کانتی یا ایده آلیستی، زیبایی شناسی آدورنو محتوای حقیقت را به جای درک سوژه، در ابژه هنری قرار می دهد. [ ۳] چنین محتوایی تحت تأثیر خودآگاهی هنر به دلیل دوری ضروری آن از جامعه است که در مواردی مانند ناهماهنگی های ذاتی هنر مدرن قابل درک است. حقیقت - محتوا در نهایت در رابطه بین تعاملات دیالکتیکی متعددی یافت می شود که از موقعیت ( های ) اثر هنری نسبت به موضوع و سنت اجتماعی بزرگ تر و همچنین دیالکتیک درونی، درون خود اثر پدید می آیند. [ ۱] آدورنو در سراسر کتاب از ساموئل بکت نمایش نامه نویسی که کتاب به او تقدیم شده بود، تمجید می کند. [ ۱]
نظریه زیبایی شناسی توسط گرتل آدورنو ( همسر ) و رولف تیدمان، از پیش نویس های کاری آدورنو ویرایش شد. [ ۴] این کتاب از دست نوشته های ناتمامی که آدورنو بین ۴ مه ۱۹۶۱ و ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ نوشته بود، جمع آوری شد، که بیش تر آن ها بین ۲۵ اکتبر ۱۹۶۶ و ۲۴ ژانویه ۱۹۶۸ بوده است. یک سری اصلاحات بین سپتامبر ۱۹۶۸ و ژوئیه ۱۹۶۹، چند هفته قبل از مرگ او در اوت همان سال انجام شد. [ ۵]
