نظریه حالت گذار ( به انگلیسی: Transition state theory ) نظریه ای در سینتیک شیمیایی است که چگونگی انجام یک واکنش شیمیایی بین مواد واکنش دهنده و تولید فرآورده را توصیف می کند. در این نظریه مفهومی فرضی به نام حد واسط یا کمپلکس فعال معرفی می شود که عبارت است از ماده ای با سطح انرژی بالا که در آن پیوندهای مواد واکنش دهنده در حال سست شدن و پیوندهای مواد فراورده در حال تشکیل است. با استفاده از نمودار مربوط به این تئوری می توان مقدار انرژی فعال سازی واکنش، آنتالپی واکنش و نوع واکنش ( گرما گیر یا گرماده بودن ) را تشخیص داد. [ ۱] این نظریه توسط احمدزویل شیمیدان مسلمان مصری در سال۱۹۹۹ عنوان شد که به این علت موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی گردید. در این نظریه برخی از نارسایی های نظریه «برخورد» برطرف شده از جمله اینکه این نظریه افزون برفاز گازی برای فاز محلول نیز قابل استفاده است. در این نظریه هنگام برخورد واکنش دهنده ها مولکول ها مدت زمانی کنار هم قرار می گیرند در این حالت پیوندهای اولیه سست شده و پیوندهای تازه تشکیل می شوند. به حالتی که در آن همزمان پیوند اولیه در حال شکستن و پیوند جدید در حال تشکیل است که به این حالت، حالت گذار یا پیچیده فعال می گویند. پیچیده فعال ذره بسیار ناپایداری است که در حین واکنش نمی توان آن را جداسازی و شناسایی کرد. نخستین بار احمد زویل ادعا کرد ک عمر پیچیده فعال در حدود یک فمتو ثانیه است. در نظریه گذار سرعت واکنش با انرژی فعالسازی واکنش رابطه عکس دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: نظریه حالت گذار