نظریه ام

بعد از انقلاب دوم ابرریسمان نظریّه - م به عنوان نامزد اصلی نظریّهٔ ( هنوز ناشناختهٔ ) همه چیز شناخته شده است. این نظریه میان مدل استاندارد و نظریهٔ گرانش نسبیت عام آشتی ایجاد می کند. ( که البته این بخش از نقاط مختلف مورد توافق و اختلاف است ) هیچ کس هنوز نظریه - م را کامل نمی فهمد و نتوانسته است فرمول بندی کند. نظریه - م، در صورتی که با موفقیت فرمول بندی شود، پنج نظریهٔ موجود ابرریسمان و همچنین نظریهٔ کلاسیک ۱۱بعدی ابرگرانش را در یک فرمول کلی ادغام خواهد کرد. چنان که در مقالهٔ نظریه ریسمان مطرح شده است پنج نظریهٔ ریسمان با تعدادی روابط همزادی و حدها به هم مربوط اند.
فعلاً به نظریه - م به چند گونه می توان اندیشید.
• می توان نظریه - م را نسخهٔ کوانتیده شدهٔ نظریهٔ ۱۱بعدی ابرگرانش دانست.
• می توان آن را به عنوان حد اتصال قوی نظریهٔ ریسمان IIA در نظر گرفت. به بیان دقیق تر حد اتصال ضعیف نظریه - م هنگامی که بعد ۱۱ می شود ( با توپولوژی S۱ ) حاصل نظریهٔ ۱۰بعدی IIA ریسمان خواهد بود. هرچقدر اتصال کوچک تر باشد شعاع دایره ( یک بعد فشرده شده ) کوچک تر خواهد بود.
• می توان آن را حد اتصال قوی نظریهٔ ریسمان HE دانست. این بار بعد ۱۱ام به جای دایره پاره خط است و هرچه اتصال قویتر شود اندازهٔ آن کوچک تر می گردد.
نظریه - م حاوی دو نوع شیء ممدودشده ( گسترده ) است. ابرپوسته ( ۲ - وسته ) و ۵ - وسته. پ - وسته های نظریه - م ( که مقدار پ بیانگر تعداد ابعاد است ) با دپ - وسته های نظریهٔ ریسمان مربوط اند. برای مثال یک ۲ - وسته اگر دور بعد یازدهم بپیجد به صورت یک ریسمان در نظریهٔ ریسمان نوع IIA در نظر گفته می شود و اگر دور بعد یازدهم نپیجد به صورت یک د۲ - وسته.
از نظریه هایی که به عنوان نامزدی که توانسته اند نظریه - م را به طور دقیق در بعضی حالات توصیف کنند می توان نظریهٔ ماتریس را نام برد. نظریه m بدون پارامتر است.