نظام هوشمندی استراتژیک ( Strategic Intelligence System ( SIS، پایه ای برای بکارگیری هوش استراتژیک در عمل است. برای اولین بار مونتگمری و وینبرگ ۱۹۷۹ در یک مقاله مرجع[ ۱] به سیستم های هوشمندی استراتژیک اشاره کرده اند. با مطالعه مقاله آنان[ ۲] متوجه می شویم که منظورشان از کلمه «سیستم» همان «نظام» است بنابراین منظور آنان نظام های هوشمندی استراتژیک است. در کتابی که توسط مارک ژو در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، نحوه استقرار نظام هوشمندی استراتژیک را در قالب سازوکارهای کاربردی به طور کامل توضیح داد. برای این کار از نظریه های اندیشمندانی که در این حوزه صاحب نظر بوده اند مانند دان مک داول و مایکل مک کوبی[ ۳] بهره گرفته است. نظام هوشمندی استراتژیک از جمله نظام های نوین مدیریت سازمان بوده و ابزارهایی را برای تصمیم گیری استراتژیک و عملیاتی در اختیار مدیران می گذارد. وجود این نظام باعث کنترل کلیه اطلاعات سازمان شده و قابلیت اطمینان تصمیم ها و موفقیت سازمان بالا می رود. این نظام با استفاده از ابزارهایی که به سازمان ارائه می دهد می تواند «یک نوع ظرفیت منطقی برای شناخت، یادگیری، استدلال، طرح ریزی، تفکر انتقادی و حل مسائل» را در کسب و کار جاری کند. اگر یک کسب و کار نظام هوشمندی استراتژیک را مستقر کند، به سطحی از توانایی خواهد رسید که بواسطه آن دریافت، تحلیل، حفظ و ذخیره سازی اطلاعات تجاری ( اعم از تأمین، تولید و فروش ) به عنوان دانشی ارزشمند در سازمان رسوب کرده و در زمانی که به آن نیاز است، به بهترین شکل ممکن بازیابی و استفاده می شود. از این دانش می توان برای پاسخ مناسب به طیف وسیعی از نیازهای اطلاعاتی و انطباق با بازار و فضای رقابت بهره برد. در نظام هوشمندی استراتژیک لازم است که به دو نکته توجه شود: اجزا و چرخه هوشمندی استراتژیک.
بر اساس نظر مایکل مک کوبی، [ ۴] استقرار نظام هوشمندی استراتژیک باعث ارتقای قابلیتهایی در مدیران می شود که ویژگی مشترک تمام رهبران موفق در کسب و کار است. این قابلیتها عبارت است از:
• پیش بینی: توانایی درک روندهایی که تهدیدها یا فرصتهایی برای سازمان ایجاد می کند.
• بینش: توانایی مفهوم سازی یک وضعیت ایده آل در آینده مبتنی بر دوراندیشی و به همراه مشارکت دیگران برای اجرای آن.
• تفکر سیستمی: توانایی درک، ترکیب و ادغام مولفه هایی است که کسب و کار را به عنوان یک کل منسجم برای دستیابی به یک هدف مشترک رهنمون می کند.
• ایجاد انگیزه: توانایی ایجاد انگیزه در افراد مختلف برای همکاری در اجرای یک چشم انداز و درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد انگیزه در افراد می شود.
• مشارکت: توانایی ایجاد اتحادهای استراتژیک با افراد، گروه ها و سازمان ها.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس نظر مایکل مک کوبی، [ ۴] استقرار نظام هوشمندی استراتژیک باعث ارتقای قابلیتهایی در مدیران می شود که ویژگی مشترک تمام رهبران موفق در کسب و کار است. این قابلیتها عبارت است از:
• پیش بینی: توانایی درک روندهایی که تهدیدها یا فرصتهایی برای سازمان ایجاد می کند.
• بینش: توانایی مفهوم سازی یک وضعیت ایده آل در آینده مبتنی بر دوراندیشی و به همراه مشارکت دیگران برای اجرای آن.
• تفکر سیستمی: توانایی درک، ترکیب و ادغام مولفه هایی است که کسب و کار را به عنوان یک کل منسجم برای دستیابی به یک هدف مشترک رهنمون می کند.
• ایجاد انگیزه: توانایی ایجاد انگیزه در افراد مختلف برای همکاری در اجرای یک چشم انداز و درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد انگیزه در افراد می شود.
• مشارکت: توانایی ایجاد اتحادهای استراتژیک با افراد، گروه ها و سازمان ها.
wiki: نظام هوشمندی استراتژیک