نظام ناحیه ای ( به انگلیسی: Zone System ) روشی در عکاسی است که برای تعیین نوردهی و توسعه بهینه فیلم است که نخستین بار از سوی انسل آدامز و فرد آرچر عکاسان آمریکایی فرموله شد.
انسل آدامز نخستین عکاس آمریکایی بود که عکاسی منظره را از نظر فنی به کمال رساند. وی سال ها تلاش کرد و پس از تکمیل روش پیشنهادی خود آن را به جهان عرضه نمود او این روش را نظام ناحیه ای یا Zone System نام نهاد. در این سامانه موضوع به چند ناحیه یا زمینه تقسیم می شود و سپس شدت نور هر ناحیه بوسیلهٔ نور سنج اندازه گیری می شود. به این ترتیب عکاس قادر خواهد بود، کیفیت بازسازی رنگدرجه های عکس را، پیش از نور دهی کنترل کند. [ ۱]
آدامز خود در این باره گفته است:[ ۲]
پیش از نور دادن فیلم منفی باید دقیقاً بدانم نتیجهٔ نهایی چگونه خواهد شد.
آدامز از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۸۱ سه گونه مقیاس برای نوردهی نگاتیو در نظر گرفت:
• طیف گسترده ای از رنگدرجه های خاکستری ( از سیاه به سفید ) ، این طیف از صفر برای سیاه خالص آغاز و در ۱۰ برای سفید خالص تمام می شد. ( در مجموع ۱۱ منطقه )
• محدودهٔ دینامیکی منطقهٔ ۱ تا ۹ که دارای رنگدرجه های خاکستری از تیره ترین آن تا روشن ترین.
• محدودهٔ بافت که در بردارندهٔ منطقهٔ ۲ تا منطقهٔ ۸ بود. این بازهٔ طیف از مناطق، وسیله ای برای انتقال حسّ بافت تصویر بشمار می رفت.
آدامز یادآوری کرد که نگاتیو می توانند جزئیات را تا منطقهٔ ۱۲ و حتی بالاتر ضبط نماید، اما بروز دادن این اطلاعات در مرحلهٔ چاپ با ظهور عادی بسیار دشوار است.
مقیاس منطقه ای آدامز در سال ۱۹۸۱ و ارتباط آن با عناصر معمولی صحنه به قرار زیر است:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانسل آدامز نخستین عکاس آمریکایی بود که عکاسی منظره را از نظر فنی به کمال رساند. وی سال ها تلاش کرد و پس از تکمیل روش پیشنهادی خود آن را به جهان عرضه نمود او این روش را نظام ناحیه ای یا Zone System نام نهاد. در این سامانه موضوع به چند ناحیه یا زمینه تقسیم می شود و سپس شدت نور هر ناحیه بوسیلهٔ نور سنج اندازه گیری می شود. به این ترتیب عکاس قادر خواهد بود، کیفیت بازسازی رنگدرجه های عکس را، پیش از نور دهی کنترل کند. [ ۱]
آدامز خود در این باره گفته است:[ ۲]
پیش از نور دادن فیلم منفی باید دقیقاً بدانم نتیجهٔ نهایی چگونه خواهد شد.
آدامز از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۸۱ سه گونه مقیاس برای نوردهی نگاتیو در نظر گرفت:
• طیف گسترده ای از رنگدرجه های خاکستری ( از سیاه به سفید ) ، این طیف از صفر برای سیاه خالص آغاز و در ۱۰ برای سفید خالص تمام می شد. ( در مجموع ۱۱ منطقه )
• محدودهٔ دینامیکی منطقهٔ ۱ تا ۹ که دارای رنگدرجه های خاکستری از تیره ترین آن تا روشن ترین.
• محدودهٔ بافت که در بردارندهٔ منطقهٔ ۲ تا منطقهٔ ۸ بود. این بازهٔ طیف از مناطق، وسیله ای برای انتقال حسّ بافت تصویر بشمار می رفت.
آدامز یادآوری کرد که نگاتیو می توانند جزئیات را تا منطقهٔ ۱۲ و حتی بالاتر ضبط نماید، اما بروز دادن این اطلاعات در مرحلهٔ چاپ با ظهور عادی بسیار دشوار است.
مقیاس منطقه ای آدامز در سال ۱۹۸۱ و ارتباط آن با عناصر معمولی صحنه به قرار زیر است:
wiki: نظام ناحیه ای