نظام سلامت ایالات متحده آمریکا. نظام سلامت ایالت متحده آمریکا شامل همه افراد و همچنین کلیه سازمان ها و نهادهای دولتی و خصوصی است که برای ارتقاء و حفظ سلامت و پیشگیری و درمان بیماری ها و آسیب ها فعالیت می کند. همچنین شامل کلیه مقررات مربوط به روابط در سیستم مراقبت های بهداشتی بین شرکت های بیمه، بیمه شدگان، ارائه دهندگان خدمات و سایر گروه های مشمول می باشد. تا سال ۲۰۱۴، آیین نامه مربوطه به طور کلی پوشش بیمه درمانی شهروندی به عنوان یک موضوع خصوصی شمرده می شد؛ هیچ تعهد بیمه درمانی عمومی وجود نداشت. مراقبت های بهداشتی دولتی برای شهروندان زیر ۶۵ سال فقط در موارد استثنایی در دسترس است. سال ۲۰۰۸ ۴۵٫۷ میلیون یا ۱۵٫۳٪ حدود ۳۰۰ میلیون نفر از شهروندان نه بیمه خصوصی بودند و نه می توانستند از کمک های دولتی استفاده کنند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
در صورت بروز فوریت های پزشکی، بیمارستان ها طبق قانون فوریت های پزشکی و کار موظف هستند که بیماران بی بیمه یا به اندازه کافی بیمه نشده را در اتاق اورژانس درمان کنند، حتی اگر پیش بینی شود که قبض آن قادر به پرداخت نیست. [ نیازمند منبع] در مورد مشکلات سلامتی که ( هنوز ) به سطح اورژانس پزشکی نرسیده، چنین بیمارانی قابل رد هستند.
در سال ۲۰۰۸، ۸۴٫۷٪ از ساکنان ایالات متحده واجد شرایط بیمه درمانی خصوصی بودند یا حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را داشتند. برای ۵۹٫۳ درصد از شهروندان، پوشش بیمه درمانی توسط کارفرما تأمین می شود، ۹/۸ درصد از ساکنین خود بیمه شده اند ( بیمه مستقیم ) و ۲۷٫۸ درصد از آنها حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را دارند ( با توجه به درصدها، لازم است ذکر شود که برخی افراد در طول سال وضعیت بیمه خود را تغییر داده اند و به همین دلیل چندین بار به ثبت رسیده اند.
در سال ۲۰۰۸، شهروندان آمریکا ۷٬۵۳۶ دلار سرانه را صرف مراقبت از سیستم بهداشت و درمان کردند، تقریباً دو برابر آلمان ( ۳٬۶۹۲ دلار ) یا اتریش ( ۳۸۳۶ دلار ) و هنوز هم به طور قابل توجهی بیشتر از سوئیس سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده گرانترین قیمت در سراسر جهان است.
در سال ۲۰۱۰ قانون حمایت از بیمار و مراقبت از خدمات مقرون به صرفه ( "Obamacare" ) پس از یک بحث، اصلاحات فشرده تصویب شد. با این کار بیمه اجباری برای بیشتر ساکنان از سال ۲۰۱۴ آغاز شد. [ نیازمند منبع] ساکنان کم درآمد یارانه دولتی را برای کمکهای بیمه درمانی دریافت می کنند و شرکت های بیمه درمانی از تبعیض درمورد مشتریان با بیماری های قبلی ممنوع هستند. [ نیازمند منبع] تعداد شهروندان بدون پوشش بیمه درمانی خصوصی یا عمومی تا سال ۲۰۱۵ به ۲۹ میلیون یا ۹٫۱٪ از جمعیت کاهش پیدا کرد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر صورت بروز فوریت های پزشکی، بیمارستان ها طبق قانون فوریت های پزشکی و کار موظف هستند که بیماران بی بیمه یا به اندازه کافی بیمه نشده را در اتاق اورژانس درمان کنند، حتی اگر پیش بینی شود که قبض آن قادر به پرداخت نیست. [ نیازمند منبع] در مورد مشکلات سلامتی که ( هنوز ) به سطح اورژانس پزشکی نرسیده، چنین بیمارانی قابل رد هستند.
در سال ۲۰۰۸، ۸۴٫۷٪ از ساکنان ایالات متحده واجد شرایط بیمه درمانی خصوصی بودند یا حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را داشتند. برای ۵۹٫۳ درصد از شهروندان، پوشش بیمه درمانی توسط کارفرما تأمین می شود، ۹/۸ درصد از ساکنین خود بیمه شده اند ( بیمه مستقیم ) و ۲۷٫۸ درصد از آنها حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را دارند ( با توجه به درصدها، لازم است ذکر شود که برخی افراد در طول سال وضعیت بیمه خود را تغییر داده اند و به همین دلیل چندین بار به ثبت رسیده اند.
در سال ۲۰۰۸، شهروندان آمریکا ۷٬۵۳۶ دلار سرانه را صرف مراقبت از سیستم بهداشت و درمان کردند، تقریباً دو برابر آلمان ( ۳٬۶۹۲ دلار ) یا اتریش ( ۳۸۳۶ دلار ) و هنوز هم به طور قابل توجهی بیشتر از سوئیس سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده گرانترین قیمت در سراسر جهان است.
در سال ۲۰۱۰ قانون حمایت از بیمار و مراقبت از خدمات مقرون به صرفه ( "Obamacare" ) پس از یک بحث، اصلاحات فشرده تصویب شد. با این کار بیمه اجباری برای بیشتر ساکنان از سال ۲۰۱۴ آغاز شد. [ نیازمند منبع] ساکنان کم درآمد یارانه دولتی را برای کمکهای بیمه درمانی دریافت می کنند و شرکت های بیمه درمانی از تبعیض درمورد مشتریان با بیماری های قبلی ممنوع هستند. [ نیازمند منبع] تعداد شهروندان بدون پوشش بیمه درمانی خصوصی یا عمومی تا سال ۲۰۱۵ به ۲۹ میلیون یا ۹٫۱٪ از جمعیت کاهش پیدا کرد. [ نیازمند منبع]
