نطس
لغت نامه دهخدا
نطس. [ ن َ طَ ]( ع مص ) نیکو دانستن و باریک رفتن در دانش. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). نیکو دانستن و دقت کردن در دانش.( از ناظم الاطباء ). سخت استاد شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). نَطس شدن. ( المنجد ) ( از اقرب الموارد ). || سخت دقت کردن در پاکیزگی ، و تقذر در گفتار و در هر چیزی. ( از اقرب الموارد ) ( متن اللغة ).
نطس. [ ن َ طُ ] ( ع ص ) دانا. نطس. رجوع به نَطس شود.
نطس. [ ن َ طِ ] ( ع ص ) دانا. نَطس. رجوع به نَطس شود. || نیک پاک از آلایش چرک و ریم و ناخوش دارنده آن را. ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). متقزز. متقذر. ( متن اللغة ) ( ازاقرب الموارد ). || متأنق در امور. ( از متن اللغة ). ج ، نُطُس. و هی نَطِسَة. ( از متن اللغة ).
نطس. [ ن ُ طُ ] ( ع ص )طبیبان نیک زیرک. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). اطباءحاذق. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || ج ِ نَطِس است. ( از متن اللغة ). رجوع به نَطِس شود. || سخت پرهیزگاران از آلایش و چرک و ریم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). قوم نطس ؛ متقذرون . ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید