نطاه

لغت نامه دهخدا

( نطاة ) نطاة. [ ن َ ] ( ع اِ ) آنچه ملصق باشد به غوره خرما و یا شمراخ آن. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). قمع بسره خرما یا شمراخ. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( از متن اللغة ). ج ، انطاء.
نطاة. [ ن َ ] ( اِخ ) نام قلعه خیبر. ( غیاث اللغات ). یکی از قلاع خیبر. ( از فتوح البلدان ص 32 ). نام خیبر، یا چشمه ای در آن یاقلعه ای [ از آن ] یا علفزار آن. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس