نطاف
لغت نامه دهخدا
نطاف. [ ن ِ ] ( اِ ) بهله ، و آن پوستی است که به اندام پنجه دست دوزند و میرشکاران و چرغ و بازداران بر دست کنند. ( برهان قاطع ).دستکش چرمین که بازبانان می پوشند. ( ناظم الاطباء ).
نطاف. [ ن ِ ] ( ع اِ ) ج ِ نطفة. رجوع به نطفة شود. || خوی. ( مهذب الاسماء ). عرق . ( از متن اللغة ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید